Rebirth - MacHiavel

He had stayed in the bottom of a wardrobe

For two years, he had not made anybody laugh

Waiting in his black room hoping that the door would open

He had not aged one day

His face had kept all it’s features

And his eyes were shinning with the oncoming of the show

Finally the day so much hoped for had come

He could see his rebirth

First his head tactfully rose like a child still asleep

Then his chest and slowly his arms and his legs

I could see he was in good running order

Softly he made a smile of satisfaction at the puppeter

Everybody wanted to see the show which looked like a feast

And when the lights went out he appeared inq moonbeam

He was dress in white with a red rose on his heart!

He did pirouettes

He mimed a rope dancer

Walking in the air

A loving violinist playing the music of the fair

A little girl with a white balloon winked at him

The puppet stopped, and slowly he pulled the threads which

He did the same with his arms and his head

Now he could do his show all alone

The children were charing harder and harder

The crowd was delirious.

He could see he was in good

Running order

Softly he made a smile of satisfaction at the puppeteer

Before leaving the stage

He pulled the red rose attached to his heart

And he threw to the little girl’s feet

She let go off her white balloon and took the rose…

Hij was op de bodem van een kledingkast gebleven

Twee jaar lang had hij niemand aan het lachen gemaakt

Wachtend in zijn zwarte kamer in de hoop dat de deur open zou gaan

Hij was geen dag ouder geworden

Zijn gezicht had al zijn trekken behouden

En zijn ogen straalden met de naderende show

Eindelijk was de dag waar zo op gehoopt werd aangebroken

Hij kon zijn wedergeboorte zien

Eerst ging zijn hoofd tactvol omhoog als een slapend kind

Dan zijn borst en langzaam zijn armen en benen

Ik kon zien dat hij in goede staat verkeerde

Zachtjes glimlachte hij van tevredenheid naar de poppenspeler

Iedereen wilde de show zien die eruitzag als een feest

En toen de lichten uitgingen verscheen hij in de maanstraal

Hij was gekleed in het wit met een rode roos op zijn hart!

Hij deed pirouettes

Hij bootste een touwdanseres na

Wandelen in de lucht

Een liefdevolle violist die de muziek van de kermis speelt

Een klein meisje met een witte ballon knipoogde naar hem

De pop stopte en langzaam trok hij aan de draden die...

Hij deed hetzelfde met zijn armen en zijn hoofd

Nu kon hij zijn show helemaal alleen doen

De kinderen waren steeds harder aan het scharrelen

De menigte was uitzinnig.

Hij kon zien dat hij in orde was

rijvolgorde

Zachtjes glimlachte hij van tevredenheid naar de poppenspeler

Voor het verlaten van het podium

Hij trok aan de rode roos die aan zijn hart was bevestigd

En hij wierp zich overeind aan de voeten van het kleine meisje

Ze liet haar witte ballon los en nam de roos...