Заново - Luxor

Я помню дно, помню каждое число,

Помню деньги и бухло, помню как меня несло,

Помню мысли перед сном, в них мелодия без нот,

Помню день, но не помню слов.

Когда увидел тебя, дева(дева),

Твои глаза меня окутали огнём.

Твои волосы шепчут ветром новый тон.

Твои ноги свели с ума, я опьянен.

Мечтами где мы вдвоем,

Тяни меня из криминала этой улицы,

Меня так мало, одна дорога, но вокруг ямы.

История дворов не ангел, а дьявол.

Одна любовь хулигана.

И ты оставила письмо в спальне,

Разлука между нами так банальна.

Ты снова пишешь — «не набирай мне».

Ты снова пишешь чтобы начать заново.

Заново, заново, заново.

Чтобы начать, чтобы начать заново.

Заново, заново, заново.

Чтобы начать.

И вновь эти ночные звонки,

И вновь моя душа на куски.

Ты снова тихо скажешь — «прости».

Чтобы начать заново, заново, заново.

И вновь эти ночные звонки,

И вновь моя душа на куски.

Ты снова тихо скажешь — «прости».

Чтобы начать заново, заново, заново, заново.

Где ты была?

мне ну же ответь.

Что за дела в твоей голове?

У тебя планы, но заперта дверь.

Я снова пьяный, живу как тень.

Обнажаю твои плечи в полночь у окна.

Угрожающие речи, ты опять одна.

Я нелепо так доверчив как после вина.

Как твои слёзы после меня.

Забери на пати, забери от сюда никотин.

Я спрятал в хате, ведь я на тебе залип.

Неверный крик, мой каждый нервный тик.

Но ты снова тянешь, словно, никотин.

И нам уже ниче не важно,

В эту реку однажды ступит каждый,

На сердце дрожь, дым и кашель.

Ты меня ждешь чтобы начать заново,

Заново, заново, заново.

Чтобы начать, чтобы начать заново,

Заново, заново, заново.

Чтобы начать.

И вновь эти ночные звонки,

И вновь моя душа на куски.

Ты снова тихо скажешь — «прости».

Чтобы начать заново, заново, заново.

И вновь эти ночные звонки,

И вновь моя душа на куски.

Ты снова тихо скажешь — «прости».

Чтобы начать заново, заново, заново.

Ik herinner me de bodem, ik herinner me elk nummer

Ik herinner me geld en drank, ik herinner me hoe ik werd gedragen,

Ik herinner me gedachten voordat ik ging slapen, ze hebben een melodie zonder noten,

Ik herinner me de dag, maar ik herinner me de woorden niet.

Toen ik je zag, meisje (meisje),

Je ogen vulden me met vuur.

Je haar fluistert een nieuwe toon in de wind.

Je benen zijn gek, ik ben dronken.

Dromen waar we samen zijn

Trek me van de misdaad van deze straat

Er zijn er zo weinig van mij, één weg, maar rond de put.

De geschiedenis van de binnenplaatsen is geen engel, maar een duivel.

Een liefdespestkop.

En je hebt een brief in de slaapkamer achtergelaten

De scheiding tussen ons is zo banaal.

Je schrijft opnieuw - "bel me niet."

Je schrijft opnieuw om opnieuw te beginnen.

Opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Om te beginnen, om opnieuw te beginnen.

Opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Starten.

En weer deze nacht oproepen,

En weer ligt mijn ziel in stukken.

Je zult weer zachtjes zeggen: "Het spijt me."

Om opnieuw te beginnen, opnieuw, opnieuw.

En weer deze nacht oproepen,

En weer ligt mijn ziel in stukken.

Je zult weer zachtjes zeggen: "Het spijt me."

Om opnieuw te beginnen, opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Waar ben je geweest?

antwoord me alsjeblieft.

Wat gaat er in je hoofd om?

Je hebt plannen, maar de deur is op slot.

Ik ben weer dronken en leef als een schaduw.

Ik ontbloot je schouders om middernacht bij het raam.

Dreigende toespraken, je bent weer alleen.

Ik ben absurd zo vertrouwend als na wijn.

Zoals je tranen na mij.

Neem het mee naar het feest, neem de nicotine van hier.

Ik verstopte me in de hut, omdat ik vastzit aan jou.

Valse kreet, elke nerveuze tic.

Maar je trekt weer, zoals nicotine.

En het maakt ons niet meer uit

Iedereen zal op een dag in deze rivier stappen,

Trillen in het hart, roken en hoesten.

Je wacht tot ik opnieuw begin

Opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Om te beginnen, om opnieuw te beginnen

Opnieuw, opnieuw, opnieuw.

Starten.

En weer deze nacht oproepen,

En weer ligt mijn ziel in stukken.

Je zult weer zachtjes zeggen: "Het spijt me."

Om opnieuw te beginnen, opnieuw, opnieuw.

En weer deze nacht oproepen,

En weer ligt mijn ziel in stukken.

Je zult weer zachtjes zeggen: "Het spijt me."

Om opnieuw te beginnen, opnieuw, opnieuw.