A Mulher Do Meu Patrão - Luiz Gonzaga

Eu tenho pena da mulher do meu patrão

Muito rica, tão bonita ai meu Deus que mulherão

Não tem meninos para não envelhecer

Mais nervosa sofre muito por não ter o que fazer

No atiço da panela, no batuque do pilão

Tem somente quinze filhos mais o xaxo do feijão

Sarampo catapora, mais roupa pra lavar

Resfriado, tosse braba, lenha para carregar

Pote na cabeça, tem xerém pra cozinhar

Tira o leite da cabrinha, tem o bode pra soltar

Vivo com minha nega num ranchinho que eu fiz

Não se queixa não diz nada e se acha bem feliz

Com tudo isso ainda sobra um tempinho um agrado um carinho eu não quero nem

dizer

Com tudo isso ainda sobra um tempinho e um moleque sambudinho todo ano é pra

nascer

Ik heb medelijden met de vrouw van mijn baas

Heel rijk, zo mooi oh mijn God wat een vrouw

Er zijn geen jongens die niet oud worden

Meer nerveus lijdt veel omdat ze niet hebben wat ze moeten doen

In de atiço da panela, in de batuque do pylon

Hij heeft slechts vijftien kinderen plus de xaxo do bonen

Waterpokken mazelen, meer was

Koude, boze hoest, brandhout om mee te nemen

Pot op het hoofd, er is xerém om te koken

Neem de melk van de kleine geit, daar is de geit om vrij te geven

Ik woon met mijn ontkenningen in een kleine boerderij die ik heb gemaakt

Klaag niet, zeg niets en voel je heel gelukkig

Met dit alles is er nog een beetje tijd over, een plezier, een genegenheid die ik niet eens wil

vertellen

Met dit alles is er nog wat tijd over en is elk jaar een sambudinho-kind voor

geboren