Legua Tirana - Luiz Gonzaga

Oh, que estrada mais comprida

Oh, que légua tão tirana

Ai, se eu tivesse asa

Inda hoje eu via Ana

Quando o sol tostou as foia

E bebeu o riachão

Fui inté o juazeiro

Pra fazer a minha oração

Tô voltando estropiado

Mas alegre o coração

Padim Ciço ouviu a minha prece

Fez chover no meu sertão

Varei mais de vinte serras

De alpercata e pé no chão

Mesmo assim, como inda farta

Pra chegar no meu rincão

Trago um terço pra das dores

Pra Reimundo um violão

E pra ela, e pra ela

Trago eu e o coração

Oh wat een langere weg

Oh, wat een tirannieke competitie

Oh, als ik een vleugel had

Zelfs vandaag zag ik Ana

Toen de zon de folie roosterde

En dronk de riachão

Ik ging naar Juazeiro

Om mijn gebed te zeggen

Ik kom kreupel terug

Maar blij het hart

Padim Ciço hoorde mijn gebed

Laat het regenen in mijn wildernis

Ik zal meer dan twintig zagen variëren

In alpercata en op de vloer

Toch, als nog steeds beu

Om bij mijn hoek te komen

Ik breng een derde mee voor de pijn

Voor Reimundo een gitaar

Het is voor haar, het is voor haar

Ik breng mezelf en het hart mee