Sombras Nada Mas - Luis Enrique

Quisiera abrir lentamente mis venas

Mi sangre toda verterla a tus pies

Para poderte demostrar

Que más no puedo amar

Y entonces, morir después

Y sin embargo tus ojos azules

Azul que tienen el cielo y el mar

Viven cerrados para mí

Sin ver que estoy aquí

Perdido en mi soledad

Sombras nada más

Acariciando mis manos

Sombras nada más

En el temblor de mi voz

Pude ser feliz y estoy en vida muriendo

Entre lágrimas viviendo

El pasaje más horrendo

De este drama sin final

Sombras nada más

Entre tu vida y mi vida

Sombras nada más

Entre tu amor y mi amor

Qué triste fue tu presencia y enhastío

Qué tibias fueron tus manos y tu voz

Como luciérnaga llegó

Tu luz y disipó las sombras de mi rincón

Y yo quedé como un duende temblando

Sin el azul de tus ojos de mar

Que se han cerrado para mí

Sin ver que estoy así perdido en mi soledad

Sombras nada más

Acariciando mis manos

Sombras nada más

En el temblor de mi voz

Pude ser feliz y estoy en vida muriendo

Y entre lágrimas viviendo

El pasaje más horrendo

De este drama sin final

Sombras nada más

Entre tu vida y mi vida

Sombras nada más

Entre mi amor y tu amor

Estas sombras que has dejado

Son la sangre de esta pena

Más allá que una condena

Es vivir en el pasado

Por eso es que te digo

Que el amor que me has negado

Es razón que a mí me instiga

Y me da por confirmado, que te amé

Como nunca amé en la vida

Solo sombras me has dejado

Sombras llevo aquí en el alma

Y en mi corazón

Ik zou mijn aderen langzaam willen openen

Mijn bloed stroomt allemaal aan je voeten

om je te kunnen laten zien

Wat kan ik nog meer niet liefhebben?

En dan later sterven

En toch je blauwe ogen

Blauw dat de lucht en de zee hebben

Ze leven dicht bij mij

Zonder te zien dat ik hier ben

verloren in mijn eenzaamheid

alleen schaduwen

mijn handen strelen

alleen schaduwen

In de trilling van mijn stem

Ik was in staat om gelukkig te zijn en ik sterf in het leven

tussen tranen leven

De meest verschrikkelijke passage

Van dit eindeloze drama

alleen schaduwen

Tussen jouw leven en mijn leven

alleen schaduwen

Tussen jouw liefde en mijn liefde

Hoe verdrietig was je aanwezigheid en verveling

Hoe warm waren je handen en je stem

Als een vuurvlieg kwam het

Uw licht en verdreven de schaduwen van mijn hoek

En ik was als een trillende elf

Zonder het blauw van je zeeogen

die voor mij gesloten zijn

Zonder te zien dat ik zo verloren ben in mijn eenzaamheid

alleen schaduwen

mijn handen strelen

alleen schaduwen

In de trilling van mijn stem

Ik was in staat om gelukkig te zijn en ik sterf in het leven

En tussen tranen leven

De meest verschrikkelijke passage

Van dit eindeloze drama

alleen schaduwen

Tussen jouw leven en mijn leven

alleen schaduwen

tussen mijn liefde en jouw liefde

Deze schaduwen die je nog hebt

Zij zijn het bloed van dit verdriet

Voorbij een veroordeling

Het leeft in het verleden

Daarom zeg ik je

Dat de liefde die je me hebt ontzegd

Het is de rede die mij aanzet

En het geeft me de bevestiging dat ik van je hield

Zoals ik nooit in mijn leven heb liefgehad

Je hebt me alleen schaduwen achtergelaten

Schaduwen draag ik hier in mijn ziel

En in mijn hart