Minneapolis - Lucinda Williams

I’ve been waiting for you to come back since you left Minneapolis

Snow covers the streetlamps and the windowsills

The buildings and the brittle crooked trees

Dead leaves of December, thin-skinned and splintered

Never gotten used to this bitter winter

I’ve been wasted, angry and sad since you left Minneapolis

I wish my thoughts were pure like the driven snow

Like the heavens and the spring’s virgin buds

But they strangle me with their sin, fill me up with poison

Black clouds have covered up the sun again

I can always trace it back to that night in Minneapolis

Here on the seventh floor in a room I can’t call mine

Deadbolt on the door, 'do not disturb' sign

Shaking and trembling on the clean white linen

Slivers of starlight danced across the ceiling

A dozen yellow roses, all that’s left in Minneapolis

I wish I’d never seen your face or heard your voice

You’re a bad pain in my gut, I wanna spit you out

Open up this wound again, let my blood flow red and thin

Into the glistening, into the whiteness

Into the melting snow of Minneapolis

Ik heb op je gewacht om terug te komen sinds je Minneapolis verliet

Sneeuw bedekt de straatlantaarns en de vensterbanken

De gebouwen en de broze kromme bomen

Dode bladeren van december, dunne schil en versplinterd

Nooit gewend geraakt aan deze bittere winter

Ik ben verspild, boos en verdrietig sinds je Minneapolis verliet

Ik wou dat mijn gedachten zo zuiver waren als de gedreven sneeuw

Zoals de hemel en de maagdelijke knoppen van de lente

Maar ze wurgen me met hun zonde, vullen me met vergif

Zwarte wolken hebben de zon weer bedekt

Ik kan het altijd herleiden tot die nacht in Minneapolis

Hier op de zevende verdieping in een kamer die ik de mijne niet kan noemen

Nachtschoot op de deur, bord 'niet storen'

Schudden en beven op het schone witte linnen

Snippers van sterrenlicht dansten over het plafond

Een dozijn gele rozen, alles wat over is in Minneapolis

Ik wou dat ik je gezicht nooit had gezien of je stem had gehoord

Je bent een slechte pijn in mijn buik, ik wil je uitspugen

Maak deze wond weer open, laat mijn bloed rood en dun stromen

In de glinsterende, in de witheid

In de smeltende sneeuw van Minneapolis