Usignolo - Luciano Tajoli

Quando cantavi alla vita

Un usignolo eri tu

Per me, per me

Per me

Ma la tua voce è cambiata

Più non mi parla d’amor

Perchè, perchè

Perchè

Usignolo

Ma come sa di pianto la tua voce

Mi dice il cuore che non trovi pace

Mi dice il cuore che non sei felice

Usignolo

La tua canzone nasce da un sospiro

L’amore che tu vivi è tanto amaro

Sei prigioniero in una gabbia d’oro

L’oro ha fermato il tuo volo

E t’ha spezzato le ali

Nella tua voce c'è il pianto

Oh mio usignolo

Usignolo

Per sempre spengo un sogno nel mio cuore

Io che innalzavo già per te un altare

Coi fior di campo del mio grande amore

Io che innalzavo già per te un altare

Coi fior di campo del mio grande amore

Povero mio usignolo

Non canti piu

Als je tot leven zong

Je was een nachtegaal

Voor mij, voor mij

Voor mij

Maar je stem is veranderd

Hij praat niet meer tegen me over liefde

Waarom waarom

Omdat

Nachtegaal

Maar wat smaakt je stem naar huilen

Mijn hart zegt me dat je geen vrede kunt vinden

Mijn hart zegt me dat je niet gelukkig bent

Nachtegaal

Je lied komt voort uit een zucht

De liefde die je leeft is zo bitter

Je bent een gevangene in een gouden kooi

Gold heeft je vlucht gestopt

En hij brak je vleugels

Er klinkt gehuil in je stem

Oh mijn nachtegaal

Nachtegaal

Voor altijd zet ik een droom in mijn hart uit

Ik die al een altaar voor je aan het bouwen was

Met de veldbloemen van mijn grote liefde

Ik die al een altaar voor je aan het bouwen was

Met de veldbloemen van mijn grote liefde

Mijn arme nachtegaal

Je zingt niet meer