Love Song - Lucariello

Montagne di spazzatura

buttate per la stradae nella televisioni

il sole infuoca le case e le teste dei ragazzi

che scendono in strada come leoni

occhi sudati sfondati di cocaina

tirano con le motone tirano un’altro pezzo

qui dove volano schiaffi a gratis

e ti trovi una pistola in bocca per venti euro e un telefonino

siamo di quao di un’altra terra scura

Forcella come il Bronx, Compton o una Favelas

un ghetto, un progettometto apposto i pensieri

sento che la musica unisce la gente senza niente

la terra si fa calda quando i pensieri mi avvolgono

e la tensione non mi lascia neanche un attimo di respiro

no non voglio andarmene

lontano

la rabbia che mi fa vedere

solo il male

passata mezzanottedietro alla stazione

ragazze di vent’anni si vendono la pelle per sei soldi

l’odore del profumo si fonde con la puzza dei copertoni

bruciati

come le paroledi chi venderebbe anche sua madre

per un voto

le signore si ribellano contro la poliziache arresta i boss

che danno lavoro a tutto il quartiere

dietro questo degrado

ci sono movimenti economicimilioni che si muovonogente assassinata

signori in giacca e cravatta che fanno pi.

morti di un killer

le guerre nascono a wall street

qu.

nessuno ti aiutae se vuoi trovare la tua strada

da questa terra devi andare via

no non voglio andarmene

lontano

la rabbia che mi fa vedere

solo il male

Bergen afval

op straat en op televisie gegooid

de zon zet de huizen en de hoofden van de jongens in brand

die over straat gaan als leeuwen

bezwete ogen ingeslagen met cocaïne

ze trekken met de motortoon ze trekken een ander stuk

hier waar gratis klappen vliegen

en je vindt een pistool in je mond voor twintig euro en een mobiele telefoon

we komen ergens uit een ander donker land

Vork zoals de Bronx, Compton of een Favelas

een getto, een klein projectje vastgehecht aan iemands gedachten

Ik heb het gevoel dat muziek mensen samenbrengt met niets

de aarde wordt heet als gedachten me omhullen

en de spanning laat me geen moment om adem te halen

nee ik wil niet weg

ver

de woede die me doet zien

alleen kwaad

na middernacht achter het station

twintigjarige meisjes verkopen hun huid voor zes pence

de geur van parfum vermengt zich met de stank van banden

verbrand

zoals de woorden van iemand die zijn moeder ook zou verkopen

voor één stem

de dames komen in opstand tegen de politie die de bazen arresteert

die werk geven aan de hele buurt

achter deze degradatie

er worden miljoenen economische bewegingen vermoord

heren in pakken die meer doen.

dood van een moordenaar

oorlogen beginnen op Wall Street

qu.

niemand helpt je als je je weg wilt vinden

van dit land moet je weggaan

nee ik wil niet weg

ver

de woede die me doet zien

alleen kwaad