Suburban Home - Lostboycrow

It’s a fine like I should know

Used to walk me out my door

On the block of my suburban home

And call you with the highest hopes

Sweet September, where’d you go?

Thought I had it, now I don’t

Were you too afraid to let me know?

Never called me back

Never called me yours

You be the memory

That keeps me so cold

And I’ll be the weather

That takes you back home

There’s a side I used to show

Oh I showed you long long long ago

Up the stairs of your suburban home

I wonder would you recognize it anymore

You be the memory

That keeps me so cold

And I’ll be the weather

That takes you back home

Can you feel it?

Do you feel me?

Do you feel it?

Do you feel like coming home?

Het is een boete zoals ik zou moeten weten

Hield me vroeger de deur uit

In het blok van mijn huis in de buitenwijk

En bel je met de hoogste verwachtingen

Zoete september, waar ging je heen?

Dacht dat ik het had, nu niet meer

Was je te bang om het me te laten weten?

Heeft me nooit teruggebeld

Noemde me nooit de jouwe

Jij bent de herinnering

Dat houdt me zo koud

En ik zal het weer zijn

Dat brengt je terug naar huis

Er is een kant die ik vroeger liet zien

Oh, ik heb het je lang, lang geleden laten zien

De trap op van je huis in de voorsteden

Ik vraag me af of je het nog zou herkennen

Jij bent de herinnering

Dat houdt me zo koud

En ik zal het weer zijn

Dat brengt je terug naar huis

Voel je het?

Voel je Me?

Voel je het?

Heb je zin om thuis te komen?