The Grey Realms - Lost In Grey

Choir

Feel the silence creep in, it infiltrates our minds

Feel the greyness sneak in, infecting our hearts

Patrick

Let me introduce myself, as I’m your only friend:

I’m the light, the King of Ghouls, the one your mind sent

Odessa

Greetings my child, let me introduce myself:

a voice of insanity

What happens in your head, stays in your head

Don’t trust the voice that’s telling you

to wake up from the dream

Lillian

I’m the one who lost her words

found my way to this world

It cast a shadow

hanging over me

It’s tearing me apart

this sickened hopeless me

Is there a cure for us?

I’m going under

Patrick

Fall asleep while you can still dream of better worlds

Odessa

Finally you see those miracles

you spent your years longing for

(Years longing for)

Choir

Feel the silence creep in, it infiltrates our minds

Feel the greyness sneak in, infecting our hearts

Narrator

Oh, sweet Lillian

Find your way back, redeemed

One cannot stay in a dream for all eternity

You must resist the night

You have to fight

Let the flame inside you burn

Don’t let it fade away

Lillian

I’m the one who lost the day

drowned and drifted away

There is a paradise

where I am stronger

The place I called my home

forgotten — for I know:

There is no cure for us

only destruction

Odessa

Walk through the gates where glory awaits

Beauty replacing rain and the Grey

Patrick

Ah, it is time — say goodbye

You will stay here in «Paradise»

Close your eyes

Leave behind the weakness, arise

Narrator

Once again a dead-end

yet another defeat

when you see, apprehend

that the Grey was already in Thee

Narrator and Lillian

You could not find beauty

nor justice in the daytime

Tried to escape, found nothing but new lies

Darkness that surrounds us

could become daylight

despite the rain falling from the sky

Wish I had found beauty

Rain keeps falling down from the sky

Darkness is surrounding

Rain keeps falling down from the sky

Choir

Homo homini lupus est

Lupus est homo homini

Patrick and Choir

«All hope abandon ye who enter here»

But hope was gone, as one can see

from mankind’s history

Odessa

No nightmare as awful as days in reality

No monster has means to compete in cruelty

Tragedy lies in actions, in our hands

Hell is on earth

Man’s the wolf of fellow man

And it goes on

Choir

Too late for regrets

Too late for games and bets

Too late to make amends

Here’s how the story ends

Odessa and Choir

You tried your best without success —

one cannot blame your need to rest

Ignorance can be a bless —

just staying safe in one’s own nest

The world is crumbling into parts

The cold infects the warmth of hearts

Man’s desire to hurt and crush

means: world’s ending in a rush

Good people are the ones to blame —

the inevitable is just delayed

The ones who offered help and aid —

they easily get lost in the Grey

As land and man is just a prey

all those who did not get and gain

gather for one last prayer

Narrator and Lillian

You could not find beauty

nor justice in the daytime

Tried to escape, found nothing but new lies

Darkness that surrounds us

could become daylight

despite the rain falling from the sky

Wish I had found beauty

Rain keeps falling down from the sky

Darkness is surrounding

Rain keeps falling down from the sky

Koor

Voel de stilte binnensluipen, het infiltreert in onze geest

Voel hoe de grijsheid binnensluipt en onze harten infecteert

Patrick

Ik zal me even voorstellen, aangezien ik je enige vriend ben:

Ik ben het licht, de King of Ghouls, degene die je geest stuurde

Odessa

Gegroet mijn kind, ik zal me even voorstellen:

een stem van krankzinnigheid

Wat er in je hoofd gebeurt, blijft in je hoofd

Vertrouw de stem die je vertelt niet

om wakker te worden uit de droom

Lillian

Ik ben degene die haar woorden verloor

vond mijn weg naar deze wereld

Het wierp een schaduw

boven me hangen

Het scheurt me uit elkaar

deze zieke hopeloze ik

Is er een remedie voor ons?

ik ga ten onder

Patrick

Val in slaap terwijl je nog kunt dromen van betere werelden

Odessa

Eindelijk zie je die wonderen

waar je jaren naar verlangde

(Jaren verlangen naar)

Koor

Voel de stilte binnensluipen, het infiltreert in onze geest

Voel hoe de grijsheid binnensluipt en onze harten infecteert

Verteller

Oh, lieve Lillian

Vind je weg terug, verlost

Je kunt niet voor eeuwig in een droom blijven

Je moet de nacht weerstaan

Je moet vechten

Laat de vlam in je branden

Laat het niet vervagen

Lillian

Ik ben degene die de dag verloor

verdronken en weggedreven

Er is een paradijs

waar ik sterker ben

De plaats die ik mijn thuis noemde

vergeten, want ik weet:

Er is geen remedie voor ons

alleen vernietiging

Odessa

Loop door de poorten waar glorie wacht

Schoonheid vervangt regen en de Grijze

Patrick

Ah, het is tijd - zeg vaarwel

Je verblijft hier in «Paradijs»

Sluit je ogen

Laat de zwakte achter, sta op

Verteller

Opnieuw een doodlopende weg

weer een nederlaag

wanneer je ziet, grijp

dat de Grijze al in U zat

Verteller en Lillian

Je kon geen schoonheid vinden

noch gerechtigheid overdag

Probeerde te ontsnappen, vond alleen maar nieuwe leugens

Duisternis die ons omringt

zou daglicht kunnen worden

ondanks de regen die uit de lucht valt

Ik wou dat ik schoonheid had gevonden

Regen valt steeds uit de lucht

Duisternis omringt

Regen valt steeds uit de lucht

Koor

Homo homini lupus est

Lupus est homo homini

Patrick en Koor

"Alle hoop verlaat u die hier binnenkomt"

Maar de hoop was weg, zoals je kunt zien

uit de geschiedenis van de mensheid

Odessa

Geen nachtmerrie zo verschrikkelijk als dagen in werkelijkheid

Geen enkel monster heeft de middelen om te concurreren in wreedheid

Tragedie ligt in acties, in onze handen

De hel is op aarde

De mens is de wolf van de medemens

En het gaat maar door

Koor

Te laat voor spijt

Te laat voor games en weddenschappen

Te laat om het goed te maken

Hier is hoe het verhaal eindigt

Odessa en koor

Je hebt je best gedaan zonder succes —

je kunt je behoefte aan rust niet kwalijk nemen

Onwetendheid kan een zegen zijn —

gewoon veilig in je eigen nest blijven

De wereld valt in delen uiteen

De kou besmet de warmte van harten

Het verlangen van de mens om pijn te doen en te verpletteren

betekent: de wereld eindigt in een roes

Goede mensen zijn de schuldigen:

het onvermijdelijke is gewoon uitgesteld

Degenen die hulp en hulp aanboden —

ze raken gemakkelijk verdwaald in het grijs

Omdat land en mens slechts een prooi zijn

al degenen die niet kregen en winnen

verzamelen voor een laatste gebed

Verteller en Lillian

Je kon geen schoonheid vinden

noch gerechtigheid overdag

Probeerde te ontsnappen, vond alleen maar nieuwe leugens

Duisternis die ons omringt

zou daglicht kunnen worden

ondanks de regen die uit de lucht valt

Ik wou dat ik schoonheid had gevonden

Regen valt steeds uit de lucht

Duisternis omringt

Regen valt steeds uit de lucht