Naught - Loss

It began so tense and acrid

You met my gaze greased in conflict

And the color of Mars…

Laid foul tongues on me with traitor’s eyes

Poured poison in my ears with murder in your mouth

You’ve become the lie

You wanted others to believe

I cannot trust that you will let

Go and I cannot

Reconcile with myself

I thought there would be stars but we are truly abandoned

The feeling is dire

Urgent and sinking

Sinking and deserted

Deserted and sad

The dawn, blue as flame

Crosses me and the stars fall once more

I cannot breathe, I have no lips

No teeth, no vision

Troubled, wide awake and calm

I feel so strange this time

It’s not the same as it was

I let the pain have its way

We’ve come to the third part of night

A single night as long as 100 years

We both mourn

I mourn for what has been

You mourn for what has yet to come

Sleep now, you black eyed pig

And fall into a deep pit filled with ghosts

To you, I am naught

To you, I am not

Without you, I am just a shadow

I quiet the mind…

… and now beings the impossible task of

Trying to forget

Try to forget

Het begon zo gespannen en scherp

Je ontmoette mijn blik gesmeerd in conflict

En de kleur van Mars...

Lag vuile tongen op me met de ogen van een verrader

Goot vergif in mijn oren met moord in je mond

Je bent de leugen geworden

Je wilde dat anderen het geloofden

Ik kan er niet op vertrouwen dat je het laat

Ga en ik kan niet

Verzoenen met mezelf

Ik dacht dat er sterren zouden zijn, maar we zijn echt in de steek gelaten

Het gevoel is afschuwelijk

Dringend en zinkend

Zinkend en verlaten

Verlaten en verdrietig

De dageraad, blauw als een vlam

Kruist me en de sterren vallen nog een keer

Ik kan niet ademen, ik heb geen lippen

Geen tanden, geen visie

Onrustig, klaarwakker en kalm

Ik voel me zo raar deze keer

Het is niet hetzelfde als het was

Ik laat de pijn zijn gang gaan

We zijn aangekomen bij het derde deel van de nacht

Een enkele nacht maar liefst 100 jaar

We rouwen allebei

Ik rouw om wat is geweest

Je treurt om wat nog moet komen

Slaap nu, jij zwartogige varken

En val in een diepe put vol geesten

Voor jou ben ik niets

Voor jou ben ik dat niet

Zonder jou ben ik slechts een schaduw

Ik breng de geest tot rust...

… en nu is de onmogelijke taak van

Proberen te vergeten

Probeer het te vergeten