Sombras - Los Temerarios

Quisiera abrir lentamente mis venas

Mi sangre toda verterla a tus pies

Para poderte demostrar que mas no puedo amar

Y entonces morir despues

Y sin embargo tus ojos azules

Azul que tiene el cielo y el mar

Siguen cerrados para mi sin ver que estoy

Aqui muriendo en mi soledad

Sombras nada mas acariciando mis manos

Sombras nada mas en el temblor de mi voz

Pude ser feliz y estoy en vida muriendo

Y entre lagrimas viviendo el pasaje

Mas horrendo de este drama sin final

Sombras nada mas entre tu vida y mi vida

Sombras nada mas entre tu amor y mi amor

Que breve fue tu presencie en mi vida

Que tibias fueron tus manos, tu voz

Como luciernaga llego tu luz

Y dicipo las sombras de mi rincon

Y yo quede como un duende temblando

Sin el azul de tus ojos de mar

Que siguen cerrados para mi sin ver

Que estoy aqui muriendo en mi soledad

Sombras nada mas acariciando mis manos

Sombras nada mas en el temblor de mi voz

Pude ser feliz y estoy en vida muriendo

Y entre lagrimas viviendo el pasaje mas

Horrendo de este drama sin final

Sombras nada mas entre tu vida y mi vida

Sombras nada mas entre tu amor y mi amor

(Gracias a Xinrong por esta letra)

Ik zou mijn aderen langzaam willen openen

Mijn bloed stroomt allemaal aan je voeten

Om je te kunnen laten zien dat ik niet meer kan liefhebben

En dan later sterven

En toch je blauwe ogen

Blauw dat de lucht en de zee heeft

Ze zijn nog steeds voor mij gesloten zonder te zien dat ik dat ben

Hier stervend in mijn eenzaamheid

Schaduwen niets anders strelen mijn handen

Schaduw niets meer in de trilling van mijn stem

Ik was in staat om gelukkig te zijn en ik sterf in het leven

En tussen de tranen de passage levend

Meer afschuwelijk van dit eindeloze drama

Schaduwen niets meer tussen jouw leven en mijn leven

Schaduwen niets meer tussen jouw liefde en mijn liefde

Hoe kort was je aanwezigheid in mijn leven

Hoe warm waren je handen, je stem

Als een vuurvlieg kwam jouw licht

En ik zeg de schaduwen van mijn hoek

En ik was als een trillende elf

Zonder het blauw van je zeeogen

Die zijn nog steeds gesloten voor mij zonder te zien

Dat ik hier sterf in mijn eenzaamheid

Schaduwen niets anders strelen mijn handen

Schaduw niets meer in de trilling van mijn stem

Ik was in staat om gelukkig te zijn en ik sterf in het leven

En tussen tranen leven de passage meer

Afschuwelijk van dit eindeloze drama

Schaduwen niets meer tussen jouw leven en mijn leven

Schaduwen niets meer tussen jouw liefde en mijn liefde

(Met dank aan Xinrong voor deze teksten)