De Cal Y De Arena - Los Nocheros

Llora sobre el rio seco

Mi cancion desconsolada

A orillitas del silencio

Porque no me has dicho nada

Tanta luna prometida

Me ha tapado todo el cielo

De tu brasita encendida

No he sabido hacerme fuego

Despojado como el arbol

DE LA FLOR why SU ENRAMADA

El invierno me ha alcanzado

De no verte enamorada

Estribillo

Lo que tengo te lo debo

Lo que soy me lo he ganado

La de arena por amarte

La de cal, por desconfiado

Cuando la intencion no alcanza

Hierro firme, la pereza

Monedita en la balanza

Pierde por su ligereza

Como espejo de la noche

En tus ojos me he mirado

Ya no tengo en que mirarme

Pero sigo enamorado

Tarde para los lamentos

Para retenerte, tarde

Pa’morirme muy temprano

Tempranito pa’olvidarte

Huil over de droge rivier

mijn diepbedroefde lied

Aan de oevers van stilte

omdat je me niets hebt verteld

zoveel beloofde maan

Het heeft de hele lucht bedekt

van je brandende koper

Ik heb niet geweten hoe ik mezelf vuur kan maken

Gestript als de boom

VAN DE BLOEM EN ZIJN ENRAMADA

de winter heeft me ingehaald

om je niet verliefd te zien

Refrein

Wat ik heb ben ik je schuldig

Wat ik ben heb ik verdiend

Die van zand om van je te houden

Die met limoen, want wantrouwend

Wanneer de intentie niet genoeg is

Standvastig strijkijzer, luiaard

Munt op de schaal

Verliest door zijn lichtheid

Als een spiegel van de nacht

In jouw ogen heb ik gekeken

Ik hoef niet meer naar mezelf te kijken

maar ik ben nog steeds verliefd

laat voor spijt

Om je laat vast te houden

Heel vroeg sterven

Vroeg om je te vergeten