Throne of Worms - Lorna Shore

Embodied inside

The greatest deception that has ever been

Far worse than the coffin I have been held within

This bleak existence has left me ill minded and heartless

I fail to feel anything at all

I’ve spent my days where the light can’t find you

Where screaming is the only way of self communication

The voices grow louder than ever

A mind now forever gone

I’ve spent my days where the light can’t find you

Where screaming is the only way of screaming of self communication

The voices are louder than ever

A mind forever gone

I’d sleep in the company of serpents

With no dictation

I’d lay my life down with no hesitation

No hesitation

Awakening everyday upset to see the sun shining another day

Lifeless I sway only to worn be away, worn away by the elements

My flesh for this earth longing for the dirt

Longing for the dirt

I have awoken again a silence keeps me to remember

As I lay in my coffin bed the blackness swallows all perception

A prison inside my head

These fingers and toes are numb to the bone

I’ve spent my days where the light can’t find you

Where screaming is the only way of screaming of self communication

The voices are louder than ever

A mind forever gone

Speak of the devil and he shall appear

We all get what we deserve

A morbid recollection

A view within the dark

I try to remember the light but all I can focus on is my still beating heart

Awakening everyday upset to see the sun shine another day

Lifeless I sway only to worn away, worn away by the elements

My flesh for this earth longing for the dirt

Longing for the dirt

Oxygen depleting screaming pleading

The smell of bile inducing dry heaving

I’d never think it would end this way

Buried in a box hidden from the light of day

Never to see the sun

Within my crypt

Waiting my doom

Bound to this fate

There is no way to escape

Embodied inside

The greatest deception that has ever been

Far worse than the coffin I’ve been held within

This bleak existence has left me ill minded and heartless

I fail to feel anything at all

I’ve spent my days where the light can’t find you

Where screaming is the only way of self communication

The voices are louder than ever

A mind forever gone

Van binnen belichaamd

De grootste misleiding die ooit is geweest

Veel erger dan de kist waarin ik werd vastgehouden

Dit sombere bestaan ​​heeft me slecht gezind en harteloos gemaakt

Ik voel helemaal niets

Ik heb mijn dagen doorgebracht waar het licht je niet kan vinden

Waar schreeuwen de enige manier van zelfcommunicatie is

De stemmen worden luider dan ooit

Een geest die nu voor altijd weg is

Ik heb mijn dagen doorgebracht waar het licht je niet kan vinden

Waar schreeuwen de enige manier is om te schreeuwen over zelfcommunicatie

De stemmen zijn luider dan ooit

Een geest voor altijd verdwenen

Ik zou slapen in het gezelschap van slangen

Zonder dictaat

Ik zou zonder aarzelen mijn leven neerleggen

Geen aarzeling

Elke dag wakker worden van streek om de zon weer een dag te zien schijnen

Levenloos ik zwaai alleen om versleten weg te zijn, weggesleten door de elementen

Mijn vlees voor deze aarde verlangend naar het vuil

Verlangen naar het vuil

Ik ben weer wakker, een stilte houdt me eraan te herinneren

Terwijl ik in mijn doodskist lig, slokt de duisternis alle waarneming op

Een gevangenis in mijn hoofd

Deze vingers en tenen zijn tot op het bot verdoofd

Ik heb mijn dagen doorgebracht waar het licht je niet kan vinden

Waar schreeuwen de enige manier is om te schreeuwen over zelfcommunicatie

De stemmen zijn luider dan ooit

Een geest voor altijd verdwenen

Spreek over de duivel en hij zal verschijnen

We krijgen allemaal wat we verdienen

Een morbide herinnering

Een uitzicht in het donker

Ik probeer me het licht te herinneren, maar het enige waar ik me op kan concentreren is mijn nog steeds kloppend hart

Elke dag wakker worden van streek om de zon weer een dag te zien schijnen

Levenloos ik zwaai alleen om weg te slijten, weggesleten door de elementen

Mijn vlees voor deze aarde verlangend naar het vuil

Verlangen naar het vuil

Zuurstofarm schreeuwend smekend

De geur van gal die droge deining veroorzaakt

Ik had nooit gedacht dat het zo zou eindigen

Begraven in een doos verborgen voor het daglicht

Nooit meer de zon zien

Binnen mijn crypte

Wachten op mijn ondergang

Gebonden aan dit lot

Er is geen manier om te ontsnappen

Van binnen belichaamd

De grootste misleiding die ooit is geweest

Veel erger dan de kist waarin ik werd vastgehouden

Dit sombere bestaan ​​heeft me slecht gezind en harteloos gemaakt

Ik voel helemaal niets

Ik heb mijn dagen doorgebracht waar het licht je niet kan vinden

Waar schreeuwen de enige manier van zelfcommunicatie is

De stemmen zijn luider dan ooit

Een geest voor altijd verdwenen