Under ytan - Loreen

Under ytan

Är vi alla små

Under ytan

Finns det skratt och gråt

Det finns mycket där som händer

Som vi inte kan förstå

Men vi hittar alltid svaren

Där I botten av oss själva

Under ytan

Det skrattas och det skålas

Men slutar snart I kaos

Någon sparkar och slår en stackare där

Som är helt utan chans

Jag ser att ingen verkar bry sig

Och inte heller jag

Rädslan är för stor och stark

För att göra något alls

Under ytan

Skäms jag för mig själv

Under ytan

Bränner bilden mig, bilden mig, bilden mig

Jag vet, jag vet, jag vet att do finns där

Jag vet, jag vet, jag vet, jag vet, jag vet, jag vet

Jag vet, jag vet att do finns där

Jag vet, jag vet, jag vet, jag vet, jag vet, jag vet

Jag tänker på det ofta

Om det varit min egen bror

Då hade också jag förvandlats

Till ett monster utan ord

När jag ser all den ondska

Som vi människor släppt lös

Det meningslösa lidandet

Då har jag svårt att förstå

Att alla har vi varit barn

Och hjälplösa nån gång

Älskat utan gränser

Älskat utan tvång

Under ytan

Är vi alla små

Under ytan

Kan en god själ förgås

Onder de oppervlakte

Zijn we allemaal klein?

Onder de oppervlakte

Wordt er gelachen en gehuild?

Er gebeurt daar veel

Wat we niet kunnen begrijpen

Maar we vinden altijd de antwoorden

Waar op de bodem van onszelf

Onder de oppervlakte

Er wordt om gelachen en er wordt geroosterd

Maar de chaos zal snel eindigen

Iemand trapt en slaat een arme man daar

Wat totaal kansloos is

Ik zie dat het niemand iets kan schelen

En ik ook niet.

De angst is te groot en te sterk

Om überhaupt iets te doen

Onder de oppervlakte

Ik schaam me voor mezelf

Onder de oppervlakte

De foto brandt mij, de foto mij, de foto mij

Ik weet het, ik weet het, ik weet dat die er is

Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het

Ik weet het, ik weet dat die er is

Ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het, ik weet het

Ik denk er vaak aan

Als het mijn eigen broer was

Dan was ik ook veranderd

Naar een monster zonder woorden

Als ik al het kwaad zie

Zoals wij mensen hebben losgelaten

Het zinloze lijden

Dan kan ik het moeilijk begrijpen

Dat we allemaal kinderen zijn geweest

En op een gegeven moment hulpeloos

Geliefd zonder grenzen

Geliefd zonder dwang

Onder de oppervlakte

Zijn we allemaal klein?

Onder de oppervlakte

Kan een goede ziel vergaan?