We Were Divine - Lord Of The Lost

In a velvet ballroom where I did once belong

Saddened keys reverberate

For my farewell song

That winter was bitter until our souls did twine

Wine would flow the sweetest red

Kisses laced with fire

Candles flicker through the night

Framing our desire

Then autumn was torture

But little did I know

We were divine

Two hearts beating time

The King and Queen of the old town

In both our minds

Oh, I stood so proud

The glory we’d found

As pure as the snow that had stayed for too long now

The light had died inside her eyes

Words could not conceal

Sometimes truth will come to wound and not just to heal

A life defined by what’s left behind

A love that we cruelly cut down while in its prime

And I always vowed to never allow

My world missing all purpose like it is now

Cold earth on my blistered skin

Buried bones lie close

Memories of her fade as I’m giving up the ghost

In een fluwelen balzaal waar ik ooit thuishoorde

Bedroefde toetsen weergalmen

Voor mijn afscheidslied

Die winter was bitter totdat onze zielen kronkelden

Wijn zou het zoetste rood vloeien

Kussen doorspekt met vuur

Kaarsen flikkeren door de nacht

Ons verlangen inlijsten

Toen was de herfst een marteling

Maar weinig wist ik

We waren goddelijk

Twee harten kloppende tijd

De koning en koningin van de oude stad

In ons beider gedachten

Oh, ik stond zo trots

De glorie die we hadden gevonden

Zo zuiver als de sneeuw die nu al te lang lag

Het licht was uitgestorven in haar ogen

Woorden konden niet verbergen

Soms komt de waarheid om te verwonden en niet alleen om te genezen

Een leven bepaald door wat achterblijft

Een liefde die we op wrede wijze kappen terwijl ze op zijn hoogtepunt was

En ik heb altijd gezworen dat ik het nooit zou toestaan

Mijn wereld mist alle doeleinden zoals die nu is

Koude aarde op mijn huid met blaren

Begraven botten liggen dichtbij

Herinneringen aan haar vervagen terwijl ik de geest geef