Utopya - Lord Of The Lost

We came through hate, hellfire and war

(Viva utopya)

In search of truth not metaphor

(Viva utopya)

Pure hearts reign supreme

But dreams are only dreams

The bell is ringing

(Hey)

This mus be the place

Where all woes are erased

A fanfare for us as we arrived

(Tyrannicum!)

It feels like we’ve been blessed

The wistful dispossessed

We knew how lost we were when we found paradise

We came in peace but sadly saw

(Viva utopya)

Perfection is so cruelly flawed

(Viva utopya)

In the cold light the cracks are clear

(Viva utopya)

This paradise becomes austere

(Viva utopya)

(Hey)

This must be the place

Where myths disintegrate

They burnt your journals and laughed at mine

(Tyrannicum!)

Imprisoned in white robes

The ghost of all our hopes

We count the cost of wasting trust on humankind

Pure hearts will still beat

But dreams aren’t always sweet

There’s nothing saintly here

In this oppressed frontier

At least my love, we know that we tried

The chants are getting loud

The creeping speed of sound

The mob appears as i dry your eyes

(Tyrannicum!)

We face our destiny

Through strength of memory

The voyage will not end if our twin spirits fly

We kwamen door haat, hellevuur en oorlog

(Viva utopie)

Op zoek naar waarheid, geen metafoor

(Viva utopie)

Zuivere harten heersen opperste

Maar dromen zijn maar dromen

De bel gaat

(Hoi)

Dit moet de plek zijn

Waar alle ellende is uitgewist

Een fanfare voor ons toen we aankwamen

(Tyrannicum!)

Het voelt alsof we gezegend zijn

De weemoedige onteigenden

We wisten hoe verloren we waren toen we het paradijs vonden

We kwamen in vrede maar zagen helaas

(Viva utopie)

Perfectie is zo wreed gebrekkig

(Viva utopie)

In het koude licht zijn de scheuren duidelijk

(Viva utopie)

Dit paradijs wordt sober

(Viva utopie)

(Hoi)

Dit moet de plek zijn

Waar mythen uiteenvallen

Ze verbrandden je dagboeken en lachten om de mijne

(Tyrannicum!)

Gevangen in witte gewaden

De geest van al onze hoop

We tellen de kosten van het verspillen van vertrouwen in de mensheid

Zuivere harten zullen nog steeds kloppen

Maar dromen zijn niet altijd zoet

Er is hier niets heiligs

In deze onderdrukte grens

Tenminste mijn liefste, we weten dat we het hebben geprobeerd

De gezangen worden luid

De sluipende snelheid van geluid

De menigte verschijnt terwijl ik je ogen droog

(Tyrannicum!)

We staan ​​voor ons lot

Door de kracht van het geheugen

De reis zal niet eindigen als onze tweelinggeesten vliegen