Giorni cattivi - Lord Madness, Layla

Mia madre stava in una camera d’ospedale

E il suo sorridere era solo per trattenere le lacrime

L’indomani si sarebbe operata

Leggevo tristezza nei suoi occhi, sapeva come sarebbe andata

A testa alta ho chiesto a Dio di non portarmela via

Mentre la salutavo e attraversavo la corsia

«Voglio che mi stia ancora accanto, non lasciare che succeda

Non strappare le ali ad un angelo»

Le dicevo che tutto sarebbe andato bene, che niente era perso

Che saremmo stati ancora insieme

Ma il dottore costernato dice «Non c'è niente da fare, spiacente,

il paziente è malato terminale «Quando il cuore batte così forte che te lo senti in gola Impotente di fronte al

decorso della storia

Pensi solo a chi ami, attimi che rivivi, istanti così vicini in giorni cattivi

Mio padre non gioiva più, pensava a mamma

A tu per tu con un destino che scrive la tua condanna

Quel giorno stava male, ore a pensare

Gli eventi segnano, poi deformano il tuo stato emozionale

Poche parole in proporzione al dolore

Manca la parte di se che gli ha fatto scoprire l’amore

Nel suo sguardo la luce non è la stessa

Occhi lucidi fanno vedere papà con una veste diversa

Ti ho visto stringerle la mano, chiamarla per nome

Saperla lontano, cadere in depressione

Prima del viaggio verso l’oblio, avrei solo voluto sentirti dire

«Ti voglio bene figlio mio»

Non è stato un infarto a farti salire in cielo

Ma la voglia di riabbracciare quello che avevi di più bello

Ricordi vivi, giorni cattivi in cui fissi una foto dei tuoi genitori ancora

felici

Mijn moeder lag in een ziekenhuiskamer

En haar glimlach was alleen maar om de tranen tegen te houden

De volgende dag zou ze geopereerd worden

Ik zag verdriet in haar ogen, ze wist hoe het zou gaan

Met opgeheven hoofd vroeg ik God haar niet van me af te nemen

Terwijl ik naar haar zwaaide en het gangpad overstak

"Ik wil dat hij nog steeds aan mijn zijde staat, laat dat niet gebeuren"

Scheur de vleugels van een engel niet af"

Ik vertelde haar dat alles goed zou komen, dat er niets verloren was

Dat we nog steeds samen zouden zijn

Maar de verbijsterde dokter zegt: "Er is niets aan te doen, sorry,

de patiënt is terminaal ziek «Als het hart zo hard klopt dat je het in je keel voelt. Machteloos voor de

loop van de geschiedenis

Je denkt alleen aan van wie je houdt, momenten die je herbeleeft, momenten die zo dichtbij zijn in slechte dagen

Mijn vader verheugde zich niet meer, hij dacht aan moeder

Oog in oog met een lot dat je zin schrijft

Die dag was hij ziek, urenlang nadenken

Gebeurtenissen markeren en vervormen vervolgens uw emotionele toestand

Weinig woorden in verhouding tot de pijn

Het deel van zichzelf waardoor hij liefde ontdekte, ontbreekt

In zijn blik is het licht niet hetzelfde

Glanzende ogen laten papa in een andere gedaante zien

Ik zag je haar de hand schudden, haar bij haar naam noemen

Weten het ver weg, vallen in een depressie

Voor de reis naar de vergetelheid, wilde ik je alleen maar horen zeggen

"Ik hou van je mijn zoon"

Het was geen hartaanval die je naar de hemel bracht

Maar het verlangen om te omarmen wat je het mooiste had

Live herinneringen, slechte dagen waarin je weer naar een foto van je ouders staart

vrolijk