My World - Lord Kossity, Franck Anatole, Lord Kossity, Franck Anatole

Too many falls i know in my world

So much trouble and pain, in my world

Mines anti-personnelles, ogives nucléaires

Même quand la guerre est terminée, elle continue

Avec toujours plus de victimes

Toujours plus de sang qui coule, ils font l’apologie du crime

Enfants amputés, estropiés, mutilés

Nuage radioactif dans l’air distillé de Tchernobyl à Sarajevo

L’homme devient un animal

Réaménage le monde en chaos

Soi-disant missionnaires, mais tortionnaires et bourreaux

Pas de miracles en Irak l'épée déserte le fourreau

Images d’horreur, de douleur, la haine est universelle

Peu importe sa couleur

Enfants tueurs, à huit ans sur le trottoir

Pédophiles, dictateurs la terre est un dépotoir

Esclavage moderne, exploitations à des fins lucratives

L’homme provoque sa damnation

Sous couvert paternaliste fait des donations

Pendant que les missiles et les bombes menacent toutes les nations

J’entends parler d’Espérenza

Pour y arriver il faudrait autre chose qu’un bus au colza

Ghettos, bidonvilles, promiscuité

Aux alentours des grandes villes pas de prospérité

L’occident s’engraisse et ensuite agresse

Peu à peu l’amertume supplante l’allégresse

Un océan de larmes, un raz de marée

La mort veut s’accaparer l’humanité désemparée

Tu trouves ça normal toi?

Voyage macabre dans un silence interrompu

Par le sifflement des balles et des obus

Des râles d’agonie, le désespoir des veuves et des mères

Le mal accentue son hégémonie

Malaise ambiant

Seules les prières pour tenter de soulager les sans abris et les mendiants

Ames meurtries à qui on a tout repris

Le crime est tout ce qu’on leur a appris

Sommes nous réellement tous égaux

L’homme se laisse aveugler par son ego

Tu trouves ça normal toi?

Te veel watervallen die ik ken in mijn wereld

Zoveel moeite en pijn, in mijn wereld

Antipersoonsmijnen, kernkoppen

Zelfs als de oorlog voorbij is, gaat hij door

Met steeds meer slachtoffers

Altijd meer bloed stromen, ze verheerlijken de misdaad

Geamputeerde, kreupele, verminkte kinderen

Radioactieve wolk in gedestilleerde lucht van Tsjernobyl naar Sarajevo

De mens wordt een dier

Herschik de wereld in chaos

Zogenaamde missionarissen, maar folteraars en beulen

Geen wonderen in Irak het zwaard verlaat de schede

Beelden van horror, pijn en haat zijn universeel

Het maakt niet uit welke kleur

Killer kids, acht jaar oud op de stoep

Pedofielen, dictators de aarde is een puinhoop

Moderne slavernij, uitbuiting voor winst

De man brengt zijn verdoemenis teweeg

Doet onder paternalistische dekmantel donaties

Terwijl raketten en bommen alle naties bedreigen

Ik hoor over Espérenza

Om daar te komen zou er meer nodig zijn dan een koolzaadbus

Getto's, sloppenwijken, promiscuïteit

Rond grote steden geen welvaart

Het Westen wordt dik en valt dan aan

Beetje bij beetje verdringt bitterheid vreugde

Een oceaan van tranen, een vloedgolf

De dood wil de radeloze mensheid overnemen

Vind je dat normaal?

Een macabere reis naar een onderbroken stilte

Door het gesis van kogels en granaten

De dood rammelt, de wanhoop van weduwen en moeders

Het kwaad accentueert zijn hegemonie

onbehagen in de omgeving

Alleen gebeden om te proberen de daklozen en bedelaars te verlichten

Gekneusde zielen van wie alles is weggenomen

Misdaad is alles wat ze hebben geleerd

Zijn we echt allemaal gelijk?

De mens wordt verblind door zijn ego

Vind je dat normaal?