Te Solte La Reinda - Lola Beltrán

Se me acabo la fuerza, de mi mano izquierda

Voy a dejarte el mundo, para ti solito, como al caballo blanco

Le solté la rienda, a ti también te suelto, y te me vas ahorita

Y cuando al fin comprendas, que el amor bonito, lo tenias conmigo

Vas a extrañar mis besos, en los propios brazos

De la que este contigo, vas a sentir que lloras, sin poder siquiera

Derramar tu llanto, y has de querer mirarte, en mis ojos tristes

Que quiste tanto, que quisiste tanto, que quiste tanto

Cuando se quiere a fuerza, rebasar la meta, y se abandona todo

Lo que se ha tenido, como tu traes el alma, con la rienda suelta

Ya crees que el mundo es tuyo, y hasta me das tu olvido

Y cuando al fin comprendas, que el amor bonito, lo tenias conmigo

Vas a extrañar mi besos, en los propios brazos

De la que este contigo

Vas a sentir que lloras, sin poder siquiera, derramar tu llanto

Y has de querer mirarte, en mis ojos tristes, que quiste tanto

Que quisiste tanto, que quiste tanto

…Te solté la rienda, y te me vas ahorita…

Ik had geen kracht meer uit mijn linkerhand

Ik ga je de wereld achterlaten, helemaal voor jezelf, zoals het witte paard

Ik liet zijn teugels los, ik laat jou ook gaan, en jij gaat nu weg

En als je eindelijk die mooie liefde begrijpt, had je het bij mij

Je gaat mijn kussen missen, in je eigen armen

Van degene die bij je is, zul je voelen dat je huilt, zonder dat je het zelfs maar kunt

Mors je tranen, en je moet naar jezelf willen kijken, in mijn droevige ogen

Dat je zoveel wilde, dat je zoveel wilde, dat je zoveel wilde

Als je jezelf wilt forceren, het doel overschrijdt, en alles wordt verlaten

Wat is geweest, terwijl je de ziel met vrij spel brengt?

Je gelooft al dat de wereld van jou is, en je geeft me zelfs je vergeetachtigheid

En als je eindelijk die mooie liefde begrijpt, had je het bij mij

Je gaat mijn kussen missen, in je eigen armen

van degene die bij je is

Je zult voelen dat je huilt, zonder zelfs maar je tranen te kunnen vergieten

En je moet naar jezelf willen kijken, in mijn droevige ogen, waar je zoveel van hield

Dat je zoveel wilde, dat je zoveel wilde

…Ik heb de teugels losgelaten, en je verlaat me nu…