Solace; in Soil - Loathe

I drag my hands through the soil in hopes

To find my solace

An answer to this empty shell

I rub my fingers across my face

To remind me of myself

A reminder I can’t bare to recognise

That once was there is now gone

I resemble emptiness

A perfect picture of denial

What’s happening to me?

I’m staring into this void of existence

Fading into an empty space

An empty space made just for me

I’m so sick and tired of this disease

When will this emptiness be erased?

I have lost my lust for living

No hope, no serenity

Life has lost its meaning

I’ve forgotten what it means to be alive

No one should ever have to face this

No one should ever have to feel this

I can’t help but feel so hopeless

As I shed a poison tear, I can only question

Where was my chance to bloom?

As I shed a poison tear, I can only question

Where was my chance to bloom?

It was never there

It was never fucking there

I’m so sick and tired of this disease

When will this emptiness be erased?

I have lost my lust for living

I’m so sick and tired of this disease

When will this nightmare be done with me?

I have lost my lust for living

Ik sleep mijn handen door de grond in de hoop

Om mijn troost te vinden

Een antwoord op deze lege huls

Ik wrijf met mijn vingers over mijn gezicht

Om me aan mezelf te herinneren

Een herinnering die ik niet kan herkennen

Dat er eens was, is nu weg

Ik lijk op leegte

Een perfecte foto van ontkenning

Wat gebeurt er met me?

Ik staar in deze leegte van bestaan

Verdwijnen in een lege ruimte

Een lege ruimte speciaal voor mij gemaakt

Ik ben zo ziek en moe van deze ziekte

Wanneer wordt deze leegte weggevaagd?

Ik heb mijn levenslust verloren

Geen hoop, geen rust

Het leven heeft zijn zin verloren

Ik ben vergeten wat het betekent om te leven

Niemand zou hier ooit mee te maken moeten krijgen

Niemand zou dit ooit moeten voelen

Ik kan het niet helpen, maar voel me zo hopeloos

Terwijl ik een traan vergoot, kan ik alleen maar twijfelen:

Waar was mijn kans om te bloeien?

Terwijl ik een traan vergoot, kan ik alleen maar twijfelen:

Waar was mijn kans om te bloeien?

Het was er nooit

Het was daar nooit verdomme

Ik ben zo ziek en moe van deze ziekte

Wanneer wordt deze leegte weggevaagd?

Ik heb mijn levenslust verloren

Ik ben zo ziek en moe van deze ziekte

Wanneer is deze nachtmerrie met mij gedaan?

Ik heb mijn levenslust verloren