Midnight Sun - Lionel Hampton

Your lips were like a red and ruby chalice,

Warmer than the summer night

The clouds were like an alabaster palace

Rising to a snowy height.

Each star it’s own aurora borealis,

Suddenly you held me tight,

I could see the Midnight Sun.

I can’t explain the silver rain that found me Or was that a moonlight veil?

The music of the universe around me,

Or was that a nightingale?

And then your arms miraculously found me,

Suddenly the sky turned pale,

I could see the Midnight Sun.

Was there such a night,

It’s a thrill I still don’t quite believe,

But after you were gone,

There was still some stardust on my sleeve.

The flame of it may dwindle to an ember,

And the stars forget to shine,

Or I may see the meadow in December,

Icy white and crystalline.

But oh my darling always I’ll remember

When your lips were close to mine,

And I saw the Midnight Sun.

Je lippen waren als een rode en robijnrode kelk,

Warmer dan de zomernacht

De wolken waren als een albasten paleis

Oplopend tot een besneeuwde hoogte.

Elke ster heeft zijn eigen aurora borealis,

Plots hield je me stevig vast,

Ik kon de middernachtzon zien.

Ik kan de zilveren regen die me vond niet uitleggen of was dat een maanlichtsluier?

De muziek van het universum om me heen,

Of was dat een nachtegaal?

En toen vonden je armen me op wonderbaarlijke wijze,

Plotseling werd de lucht bleek,

Ik kon de middernachtzon zien.

Was er zo'n nacht,

Het is een sensatie die ik nog steeds niet helemaal geloof,

Maar nadat je weg was,

Er zat nog wat sterrenstof op mijn mouw.

De vlam ervan kan doven tot een sintel,

En de sterren vergeten te schijnen,

Of misschien zie ik de weide in december,

Ijzig wit en kristallijn.

Maar oh mijn schat, ik zal het me altijd herinneren

Toen je lippen dicht bij de mijne waren,

En ik zag de middernachtzon.