Невский туман - Лидия Клемент

Нева в туман закутала мосты,

Оделся Невский в серый макинтош.

Я знаю, что сегодня где-то ты По городу осеннему идешь.

Я ветру нежно руки протяну,

Он мне дыханье губ твоих принес.

И сквозь туман в глаза я загляну,

Что светятся в дали, как сотни звезд.

Мне улицы расскажут о тебе,

И кленов пожелтевшая листва

Шепнет, что ты одни в моей судьбе

И только для тебя любви слова.

Туман пройдет, и над седой Невой

Раскинет небо снова синеву.

Мы встретимся, мы встретимся с тобой

Не в сказке, не во сне, а наяву.

Туман пройдет, и над седой Невой

Раскинет небо снова синеву.

Мы встретимся, мы встретимся с тобой

Не в сказке, не во сне, а наяву.

De Neva hulde de bruggen in mist,

Nevsky gekleed in een grijze mackintosh.

Ik weet dat je vandaag ergens in de herfststad bent.

Ik zal zachtjes mijn handen uitstrekken naar de wind,

Hij bracht me de adem van je lippen.

En door de mist zal ik in de ogen kijken,

Die in de verte schijnen als honderden sterren.

De straten zullen me over jou vertellen

En esdoorn vergeeld blad

Fluistert dat je alleen bent in mijn lot

En alleen woorden van liefde voor jou.

De mist zal voorbijgaan, en over de grijze Neva

Zal de lucht weer blauw maken.

We zullen elkaar ontmoeten, we zullen je ontmoeten

Niet in een sprookje, niet in een droom, maar in werkelijkheid.

De mist zal voorbijgaan, en over de grijze Neva

Zal de lucht weer blauw maken.

We zullen elkaar ontmoeten, we zullen je ontmoeten

Niet in een sprookje, niet in een droom, maar in werkelijkheid.