Cancion Desesperada - Libertad Lamarque

¡Soy una canción desesperada!!!

¡Hoja enloquecida en el turbión.

Por tu amor, mi fe desorientada

Se hundió, destrozando mi corazón

Dentro de mí mismo me he perdido

Ciego de llorar una ilusión…

¡Soy una pregunta empecinada

Que grita su dolor y tu traición.

¿Porqué

Me enseñaron a amar

Si es volcar sin sentido

Los sueños al mar?

Si el amor

Es un viejo enemigo

Y enciende castigos

Y enseña a llorar…

Yo pregunto: ¿porqué?

¡Sí!, ¿porqué me enseñaron a amar

Si al amarte mataba mi amor?

Burla atroz de dar todo por nada

Y al fin de un adiós, despertar

¡llorando…

¿Dónde estaba Dios cuando te fuiste?

¿Dónde estaba el sol que no te vio?

¿Cómo una mujer no entiende nunca

Que un hombre da todo, dando su amor?

¿Quién les hace creer otros destinos?

¿Quién deshace así tanta ilusión?

¡Soy una canción desesperada

Que grita su dolor y su traición!!!

Ik ben een wanhopig lied!!!

Maddened Blade in de Turbion.

Voor uw liefde, mijn gedesoriënteerde geloof

Het zonk, mijn hart verbrijzelde

In mezelf ben ik mezelf kwijt

Blind van huilen een illusie...

Ik ben een koppige vraag

Dat schreeuwt je pijn en je verraad.

Waarom

ze hebben me geleerd lief te hebben

Als het dump zinloos is

Dromen naar de zee?

Als de liefde

Het is een oude vijand

En ontsteek straffen

En leert huilen...

Ik vraag waarom?

Ja, waarom hebben ze me geleerd lief te hebben?

Als ik door van je te houden mijn liefde heb gedood?

Afschuwelijke spot om alles voor niets te geven

En aan het einde van een afscheid, wakker worden

in tranen…

Waar was God toen je wegging?

Waar was de zon die je niet zag?

Hoe kan een vrouw het nooit begrijpen?

Dat een man alles geeft, zijn liefde geeft?

Wie laat ze andere bestemmingen geloven?

Wie maakt zo veel illusie ongedaan?

Ik ben een wanhopig lied

Wie roept zijn pijn en zijn verraad!!!