Unbelievable - Lexy & K-Paul

You burden me with your questions

You’d have me tell no lies

You’re always asking what it’s all about

But don’t listen to my replies

You say to me I don’t talk enough

But when I do I’m a fool

These times I’ve spent, I’ve realized

I’m going to shoot through

And leave you

The things, you say

Your purple prose just gives you away

The things, you say

You’re unbelievable

(Oh!)

(What the fuck?)

(What the fuck was that?)

You burden me with your problems

By telling me more than mine

I’m always so concerned

With the way you say

You’re always upset

To think of us being one

Is more than I ever know

But this time, I realize

I’m going to shoot through

And leave you

The things, you say

Your purple prose just gives you away

The things, you say

You’re unbelievable

(Woah! What the fuck was that?)

Seemingly lastless, don’t mean

You can ask us

Pushing down the relative

Bringing out your higher self

Think of the fine times, pushing

Down the better few, instead of

Bringing out the clues, to what the

World and everything anger to, brace

Yourself with the grace of ease

I know this world ain’t what it seems

(What the fuck? Woah man!)

It’s unbelievable

You burden me with your questions

You’d have me tell no lies

You’re always asking what it’s all about

But don’t listen to my replies

You say to me I don’t talk enough

But when I do I’m a fool

These times I’ve spent, I’ve realized

I’m going to shoot through

And leave you

The things, you say

Your purple prose just gives you away

The things, you say

Before I love you more

The things, you say

Your purple prose just gives you away

You’re unbelievable

(What the fuck was that?)

You’re so unbelievable!

(what the fuck?)

You’re unbelievable

It’s unbelievable

(What the fuck was that?)

You’re unbelievable

Je belast me met je vragen

Je wilt dat ik geen leugens vertel

Je vraagt ​​je altijd af waar het allemaal om draait

Maar luister niet naar mijn antwoorden

Je zegt tegen me dat ik niet genoeg praat

Maar als ik dat doe, ben ik een dwaas

Deze tijden die ik heb doorgebracht, heb ik me gerealiseerd

Ik schiet door

en jou verlaten

De dingen, zeg je

Je paarse proza ​​verraadt je gewoon

De dingen, zeg je

Je bent ongelooflijk

(Oh!)

(Wat de fuck?)

(Wat de fuck was dat?)

Je belast me met je problemen

Door me meer te vertellen dan de mijne

Ik ben altijd zo bezorgd

Met de manier waarop je zegt

Je bent altijd van streek

Om te bedenken dat we één zijn

Is meer dan ik ooit weet

Maar deze keer realiseer ik me:

Ik schiet door

en jou verlaten

De dingen, zeg je

Je paarse proza ​​verraadt je gewoon

De dingen, zeg je

Je bent ongelooflijk

(Woah! Wat was dat verdomme?)

Schijnbaar lastloos, bedoel niet

U kunt het ons vragen

Het relatieve naar beneden duwen

Je hogere zelf naar buiten brengen

Denk aan de fijne tijden, pushen

Down the better few, in plaats van

De aanwijzingen naar voren brengen, naar wat de

Wereld en alles boos op, brace

Jezelf met de gratie van het gemak

Ik weet dat deze wereld niet is wat hij lijkt

(Wat de fuck? Woah man!)

Het is niet te geloven

Je belast me met je vragen

Je wilt dat ik geen leugens vertel

Je vraagt ​​je altijd af waar het allemaal om draait

Maar luister niet naar mijn antwoorden

Je zegt tegen me dat ik niet genoeg praat

Maar als ik dat doe, ben ik een dwaas

Deze tijden die ik heb doorgebracht, heb ik me gerealiseerd

Ik schiet door

en jou verlaten

De dingen, zeg je

Je paarse proza ​​verraadt je gewoon

De dingen, zeg je

Voordat ik meer van je hou

De dingen, zeg je

Je paarse proza ​​verraadt je gewoon

Je bent ongelooflijk

(Wat de fuck was dat?)

Je bent zo ongelooflijk!

(wat de fuck?)

Je bent ongelooflijk

Het is niet te geloven

(Wat de fuck was dat?)

Je bent ongelooflijk