Adı Menekşe - Levent Yüksel

Bu şehrin meydanlarında, garında, rıhtımında

Sensizlik bir türlü yakamı bırakmıyor

Bütün duraklarda, kahvelerde

Büyük, küçük yalanların

Dönüp dönüp vuruyor ansızın beni yerden yere

Yok ettim salındığın billur aynaları

Şimdi uzun uykuların tam zamanıdır

Bir yorhan misali örtündüm yalnızlığı

Bu yıl da asşk buraya hiç uğramadı

Silinsin izim, hiçliğim sokakta kalsın

Gölgemi yakın, bu dünya beni yok saysın

Emanet ettim bıraktığın herşeyi

Dedim siz susuz bırakmayın menekşeyi...

Op de pleinen, stations, dokken van deze stad

Onwetendheid verlaat me nooit

Bij alle haltes, in de cafés

Je grote kleine leugens

Het draait en raakt me ineens

Ik vernietigde de kristallen spiegels die je zwaait

Nu is het tijd voor lang slapen

Ik bedekte de eenzaamheid als een yorhan

Dit jaar is er nooit liefde geweest

Laat mijn spoor worden gewist, laat mijn niets op straat blijven

Verbrand mijn schaduw, laat deze wereld mij negeren

Ik vertrouwde alles toe wat je achterliet

Ik zei, laat het viooltje niet zonder water...