Si j'osais - Les Frangines

Ah, si seulement, j’avais pu te dire

Ce que j’avais sur le cœur

Pu tenir les propos qui résonnent, à l’intérieur

Les mots qu’on chuchote

Sur le pas d’une porte

Ahh.

Si seulement, je m'étais rappelée

Que la vie n’a pas de temps pour les regrets

Ah, si j’avais l’audace.

Des plus grands combattants

J’aurais conquis ton âme — Ô mon amant, j’aurais

J’aurais fait tout cela, et bien plus encore

Je t’aurais dit «Je t’aime», jusqu’aux aurores

J’aurais brisé le verre de mon silence

Je l’aurais façonné dans un mur de faïence

Ça parait si facile, posé sur ce papier

Ça parait si fragile.

Ah, si seulement, j’avais pu te dire

Ce que j’avais sur le cœur

Pu tenir les propos qui résonnent, à l’intérieur

Les mots qu’on chuchote

Sur le pas d’une porte

Et puis tu es parti, et je suis restée là

Sur le pas de la porte à attendre quoi?

Les regrets, les remords, non, ce n’est pas pour moi

On finira tous mort, alors, alors

J’aurais conquis ton âme — Ô mon amant, j’aurais

J’aurais fait tout cela, et bien plus encore

Je t’aurais dit «Je t’aime», jusqu’aux aurores

J’aurais brisé le verre de mon silence

Je l’aurais façonné dans un mur de faïence

Ça parait si facile, posé sur ce papier

Ça parait si fragile.

Si seulement, j’osais te dire

Si seulement, j’osais tenir

Les discours qui me hantent, qui m’entaillent, qui me menacent

Mon pauvre amour, ma faible audace

Et si j’osais.

Et si j’osais.

J’aurais conquis ton âme — Ô mon amant, j’aurais

J’aurais fait tout cela, et bien plus encore

Je t’aurais dit «Je t’aime», jusqu’aux aurores

J’aurais brisé le verre de mon silence

Je l’aurais façonné dans un mur de faïence

Ça parait si facile, posé sur ce papier

Ça parait si fragile.

Ach, had ik het je maar kunnen vertellen

Wat ging er op mijn hart?

Kon de woorden bevatten die resoneren, van binnen

De woorden die we fluisteren

Op een drempel

Aha.

Had ik het maar onthouden

Dat het leven geen tijd heeft voor spijt

Ach, had ik maar het lef.

van de grootste vechters

Ik zou je ziel hebben veroverd - o mijn geliefde, ik zou hebben

Ik zou dit alles en meer hebben gedaan

Ik zou tot het ochtendgloren "ik hou van je" hebben gezegd

Ik zou het glas van mijn stilte hebben gebroken

Ik zou het in een betegelde muur hebben gevormd

Ziet er zo makkelijk uit, vastgelegd op dit papier

Het voelt zo kwetsbaar.

Ach, had ik het je maar kunnen vertellen

Wat ging er op mijn hart?

Kon de woorden bevatten die resoneren, van binnen

De woorden die we fluisteren

Op een drempel

En toen ging jij weg, en ik bleef daar

Op de stoep wachten op wat?

Spijt, spijt, nee, het is niet voor mij

We eindigen allemaal dood, dus, dus

Ik zou je ziel hebben veroverd - o mijn geliefde, ik zou hebben

Ik zou dit alles en meer hebben gedaan

Ik zou tot het ochtendgloren "ik hou van je" hebben gezegd

Ik zou het glas van mijn stilte hebben gebroken

Ik zou het in een betegelde muur hebben gevormd

Ziet er zo makkelijk uit, vastgelegd op dit papier

Het voelt zo kwetsbaar.

Had ik het je maar durven vertellen

Als ik maar durfde vol te houden

Toespraken die me achtervolgen, die me snijden, die me bedreigen

Mijn arme liefde, mijn zwakke durf

Wat als ik durfde.

Wat als ik durfde.

Ik zou je ziel hebben veroverd - o mijn geliefde, ik zou hebben

Ik zou dit alles en meer hebben gedaan

Ik zou tot het ochtendgloren "ik hou van je" hebben gezegd

Ik zou het glas van mijn stilte hebben gebroken

Ik zou het in een betegelde muur hebben gevormd

Ziet er zo makkelijk uit, vastgelegd op dit papier

Het voelt zo kwetsbaar.