Эй, цыганка - Леонсия Эрденко

Помню в детстве ранним утром,

Табор у реки…

Как цыганка незабудки бросила с руки.

Полевых цветов роняя лепестки,

Ай говорила что нет тоски

Эй, цыганка погоди, постой,

Дай ответ мне, дай ответ простой.

Через годы, через много лет.

Дай ответ мне, тот же дай ответ

Говорила что не будет горя на Земле,

Говорила, то что люди будут жить в добре…

Не покинет нас удача никогда

Только дорога… будет всегда!!!

И сбываются надежды, тех заветных слов.

И я чувствую, как прежде трепет лепестков.

Жаль конечно, что былого не вернуть,

А те незабудки ты не забудь!!!

Ik herinner me als een kind vroeg in de ochtend

Tabor bij de rivier…

Als een zigeuner vergeet-mij-nietjes die uit haar hand worden gegooid.

Wilde bloemen laten bloemblaadjes vallen,

Ai zei dat er geen verlangen is

Hé, zigeuner wacht, wacht,

Geef me een antwoord, geef me een eenvoudig antwoord.

Jaren later, vele jaren later.

Geef me een antwoord, geef me hetzelfde antwoord

Ze zei dat er geen verdriet op aarde zou zijn,

Ze zei dat mensen in goede...

Geluk zal ons nooit verlaten

Alleen de weg... zal er altijd zijn!!!

En hoop komt uit, die gekoesterde woorden.

En ik voel, zoals eerder, het trillen van de bloembladen.

Het is natuurlijk jammer dat het verleden niet kan worden teruggegeven,

En vergeet die vergeet-mij-nietjes niet!!!