Wenn ich Sonntags in mein Kino geh - Leo Monosson, Comedian Harmonists

Klar, jeder Mensch wär' gern im Leben einmal Star,

aber leider sind die schönen Märchen gar

nicht wahr und alles sieht nur so aus!

Schön sind die Hummer und die Austern anzuseh’n,

aber nach dem happy end, da muß man geh’n —

da steh’n die Schlackwurststullen zu Haus.

Wenn ich sonntags in mein Kino geh'

und im Film die feinen Leute seh',

denk' ich immer wieder: Könnt' ich mal,

ach könnt' ich mal genauso glücklich sein!

Alle Tage Sekt und Kaviar,

und ein Auto und ein Schloß sogar!

Sowas wünsch' ich mir schon lang

in meinen kühnsten Träumerei'n.

Auf dem Fünfundsiebzig-Pfennig-Platz

sehn' ich mich nach einem süßen Schatz,

der genauso wie im Film am Schluß

mich glücklich machen muß.

Wenn ich sonntags in mein Kino geh'

und den Himmel voller Geigen seh',

träum' ich noch am Montag früh:

Einmal leben so wie die —

doch zu sowas kommt man nie!

Natuurlijk wil iedereen een keer in zijn leven een ster zijn,

maar helaas zijn de mooie sprookjes weg

is het niet en alles lijkt er gewoon op!

De kreeften en de oesters zijn mooi om naar te kijken,

maar na het happy end moet je gaan -

daar zijn de Schlackwurststullen thuis.

Als ik zondag naar mijn bioscoop ga

en zie de fijne mensen in de film,

Ik blijf denken: zou ik,

Oh, zou ik net zo blij kunnen zijn!

Elke dag champagne en kaviaar,

en zelfs een auto en een kasteel!

zoiets wens ik al heel lang

in mijn stoutste dromen.

Op de vijfenzeventig pfennig plaats

Ik verlang naar een zoete schat

hetzelfde als in de film op het einde

moet me blij maken.

Als ik zondag naar mijn bioscoop ga

en zie de lucht vol violen

Ik droom nog steeds op maandagochtend:

Leef ooit zoals zij -

maar zoiets kom je nooit tegen!