La valse à cent ans - LAZÚLI

Quand viendra le jour, mon amour,

où nous serons vieux, tous les deux

en l’an 2050, à l’heure des mains tremblantes

je retrouverais dans tes yeux,

la même fille,

le même feu

ce n’est que sur ns visages,

que les années laissent les traces de leur passage,

nos coeurs auront 20 ans,

eternellement…

quand nos cheveux blonds seront blancs.

et les moments longs sur les bancs,

quand nous serons deux fossiles, ainsi soit-il,

je retrouverais dans ton rire,

pourquoi je vis

et je respire.

ce n’est que sur nos visages,

que les années laissent les traces de leur passage,

nos coeurs auront 20 ans,

eternellement…

figé tel un tableau, une vieille peinture à l’eau,

notre seul retour magnéto sera l’album photo,

en tournant les pages, à chaque nouvel âge,

tes yeux feront le voyage

sur chacun de tes nouveaux visages.

ce n’est que sur nos visages,

que les années laissent les traces de leur passage,

nos coeurs auront 20 ans,

eternellement…

(Merci à Clement pour cettes paroles)

Als de dag komt, mijn liefste,

waar we allebei oud zullen zijn

in het jaar 2050, ten tijde van het handen schudden

Ik zou in je ogen vinden,

hetzelfde meisje,

hetzelfde vuur

het is alleen op onze gezichten,

dat de jaren de sporen van hun passage achterlaten,

onze harten zullen 20 jaar oud zijn,

voor eeuwig…

als ons blonde haar wit is.

en de lange momenten op de banken,

als we twee fossielen zijn, het zij zo,

Ik zou in je lach vinden,

waarom leef ik?

en ik adem.

het is alleen op onze gezichten,

dat de jaren de sporen van hun passage achterlaten,

onze harten zullen 20 jaar oud zijn,

voor eeuwig…

bevroren als een schilderij, een oude aquarel,

onze enige magneto-feedback is het fotoalbum,

het omslaan van de pagina's, met elk nieuw tijdperk,

je ogen zullen reizen

op elk van je nieuwe gezichten.

het is alleen op onze gezichten,

dat de jaren de sporen van hun passage achterlaten,

onze harten zullen 20 jaar oud zijn,

voor eeuwig…

(Met dank aan Clement voor deze teksten)