Zombies Are Pissed - Latterman

Ideals blurred within reality.

Well that’s reality.

Your daily dose of disappointment.

It’s who we are not where we live that lets us accept defeat.

But there aren’t sidewalks on my street.

And may the cars swerve into a fucking tree.

Accept and recognize the failure.

Deal with it and move from there.

Like coming home and everyone’s left without you.

Out of town.

And out of step.

But we’re still not dead.

Still not dead.

So far away in the mountains I could finally see.

Smiling faces looking back at me.

To wave goodbye and find what we need to keep moving.

Lost in the dark of our shadows backs turned again.

But with hands held tight now let’s begin.

To turn and face our faces to the light.

If we all have to leave we can build something new.

You can come along with me if you want to.

I hope to see you someday soon.

I need to see you someday soon!

Idealen vervagen in de realiteit.

Nou, dat is de realiteit.

Je dagelijkse dosis teleurstelling.

Het is wie we zijn, niet waar we wonen, waardoor we een nederlaag kunnen accepteren.

Maar er zijn geen trottoirs in mijn straat.

En mogen de auto's in een verdomde boom uitwijken.

Accepteer en erken de mislukking.

Pak het aan en ga van daaruit verder.

Zoals thuiskomen en iedereen is vertrokken zonder jou.

Buiten de stad.

En uit de pas.

Maar we zijn nog steeds niet dood.

Nog steeds niet dood.

Zo ver weg in de bergen dat ik eindelijk kon zien.

Lachende gezichten die naar me terugkijken.

Om afscheid te nemen en te vinden wat we nodig hebben om in beweging te blijven.

Verdwaald in het duister van onze schaduwen draaiden de ruggen weer om.

Maar laten we nu beginnen met de handen stevig vast.

Om ons om te draaien en ons gezicht naar het licht te richten.

Als we allemaal moeten vertrekken, kunnen we iets nieuws bouwen.

Je kunt met me meegaan als je wilt.

Ik hoop je snel te zien.

Ik moet je snel zien!