Languish - Mincing Fury And Guttural Clamour Of Queer Decay

Joy was once there

It was once a part

Of your existence

That lies in dirt now

The venom is your cure

That makes you dream again

Everything seems blur now

While the lifetime slips away

Illness fills your shattered body

It comes quickly all over you

Injected disease that eats you up inside

Deaf, dumb, blind

Used to this high-way

Abused by the blight

Addicted to that lame

There’s no escape from

This downward spiral of pain

Only a mere hope for cursed

To run out from this cage

Does it matter for you anymore?

If it’s shining day or pitch black night

All of it becomes the same bleak grey

The weight that breaks down your spine

Your mind is so weak

Your sanity lost strength

Unable to do anything

Just weep for another life

Speed-road reaches to this very end

And perishes in the ashes of suffering

Oblivion — the wounded

Final rest

Joy was er ooit

Het was ooit een onderdeel

Van je bestaan

Dat ligt nu in het vuil

Het gif is je remedie

Daar droom je weer van

Alles lijkt nu wazig

Terwijl het leven wegglipt

Ziekte vult je verbrijzelde lichaam

Het komt snel over je heen

Geïnjecteerde ziekte die je van binnen opvreet

Doof, stom, blind

Gewend aan deze snelweg

Misbruikt door de plaag

Verslaafd aan die kreupele

Er is geen ontsnapping aan

Deze neerwaartse spiraal van pijn

Slechts een hoop voor vervloekten

Om uit deze kooi te rennen

Maakt het je nog uit?

Of het een stralende dag is of een pikzwarte nacht

Het wordt allemaal hetzelfde sombere grijs

Het gewicht dat je ruggengraat breekt

Je geest is zo zwak

Je gezond verstand verloor kracht

Kan niets doen

Gewoon huilen voor een ander leven

Speed-road reikt tot dit einde

En vergaat in de as van het lijden

Vergetelheid — de gewonden

Laatste rust