The Frayed Lines of Time - Lahmia

Cold sand burns my skin

Slipping through my hands

Unconstrained, yet bound

Slave with ropes of mental source

My mind’s eroded, exposing a labyrinth in which I’m lost

No way out for the one who’s host

These walls look the same everywhere I turn

The longer I’m in, the deeper I go, the more I drift away

There’s no escape from the tricks of my foolish mind

I am Teseus without the thread of my loving Ariadne

The hourglass is emptying out

And most former paths are buried with grit

My freedom as prison of my objectives

Don’t stay still

Or life shall flow and kill you twice

The frayed lines of time

The scariest scars, they sear inside

The burden I bring, it thwarts me

On my way to deceive the universal conviction

Stuck in the maze of thoughts and dreams turned nightmares

I need to free my mind defeating the beast

I feel his presence, I hear his breath

I rise my sight

I’m horrified as I mirror myself

Don’t take the time to live in regrets

Because time is fleeting, like water

Just sail it and point at the shining horizon

I’ll be stronger than my strongest weakness

Try, succeed, fail: Live

Don’t stay still

This heat you feel will burn your soul

Koud zand brandt op mijn huid

Glipt door mijn handen

Onbeperkt, maar toch gebonden

Slaaf met touwen van mentale bron

Mijn geest is uitgehold, waardoor een labyrint wordt blootgelegd waarin ik verdwaald ben

Geen uitweg voor degene die gastheer is

Deze muren zien er overal hetzelfde uit

Hoe langer ik erin zit, hoe dieper ik ga, hoe meer ik wegdrijf

Er is geen ontkomen aan de trucs van mijn dwaze geest

Ik ben Teseus zonder de draad van mijn liefhebbende Ariadne

De zandloper loopt leeg

En de meeste voormalige paden zijn begraven met gruis

Mijn vrijheid als gevangenis van mijn doelen

Blijf niet stil

Of het leven zal stromen en je twee keer doden

De gerafelde lijnen van de tijd

De engste littekens, ze schroeien van binnen

De last die ik meebreng, het zit me dwars

Op weg om de universele overtuiging te misleiden

Vast in het doolhof van gedachten en dromen veranderden in nachtmerries

Ik moet mijn geest bevrijden door het beest te verslaan

Ik voel zijn aanwezigheid, ik hoor zijn adem

Ik kijk omhoog

Ik ben geschokt als ik mezelf spiegel

Neem niet de tijd om met spijt te leven

Omdat de tijd vluchtig is, net als water

Vaar er gewoon op en wijs naar de stralende horizon

Ik zal sterker zijn dan mijn sterkste zwakte

Proberen, slagen, mislukken: Live

Blijf niet stil

Deze hitte die je voelt zal je ziel verbranden