The Age of Treason - Lahmia

As thunders ripped the sky apart

They infused unrelenting fear in us:

Scattered shreds of life

No hideout, no heavenly land

Could spare us from that abusive compulsion

To see order where there’s none

In search of stillness, we could not fairly deal with those threats

In a higher world we relied to justify the unfairness of our state

Relegated, with no power to face the world

With no wisdom to lead mankind ahead of itself

In a glorious and resolute hunt for answers

The progress of none, a stillborn age of reason

Disheartening, how we missed our first chance

To ban the denial of the past now we’re alive

The custom for cheap lies stagnates

Sanctified, these foul words are law, we should not abide

Yet events prove us wrong 'cause of thoughtless sacrifices

We lost our chance twice

But the inertness of men became their bane

As they fought for pride and land

Not a single soul got saved

A pitch black demonstration

Resonates throughout the eons:

The deepest Age of Treason

Our kin divides between the saints that hear God calling

And those who call for truth to arouse all of mankind

To awake his mind, to break the line

A line of indolence so stale to last for centuries

Indulgence is not harmless for us, for you, for them:

For those who are yet to come

It’s time for light to take its place and shine clear

No deceit will flee its reveal

In discord we’ll see our dawn

With cunning and awareness, we’ll lead our stride

The stride towards all that is truth throughout our life

Exploiting our reasoning

We’ll hunt down this superstitious scourge

The fall of dead ends shall come as earthquakes strike:

Sudden, arrogant and dire

Shocked by the clash, mankind will repent for his treacheries, his morbid acts,

his spite

All aimed to himself

We are of the creators of our path

We are the consistent flag for our progeny

We drain our veins

We fear the arrival of death

We do not comprehend

We swallow dirt and sand

But we mind, we do mind

How to better live

How to reach harmony

How to be better kin

We do mind

Terwijl donder de lucht uit elkaar scheurde

Ze zorgden voor een niet aflatende angst in ons:

Verspreide snippers van het leven

Geen schuilplaats, geen hemels land

Zou ons die beledigende dwang kunnen besparen

Om volgorde te zien waar er geen is

Op zoek naar stilte konden we niet eerlijk omgaan met die bedreigingen

In een hogere wereld vertrouwden we om de oneerlijkheid van onze staat te rechtvaardigen

Gedegradeerd, zonder macht om de wereld het hoofd te bieden

Zonder wijsheid om de mensheid voor te laten lopen

In een glorieuze en vastberaden zoektocht naar antwoorden

De voortgang van niemand, een doodgeboren leeftijd van rede

Ontmoedigend, hoe we onze eerste kans hebben gemist

Om de ontkenning van het verleden te verbieden nu we leven

De gewoonte voor goedkope leugens stagneert

Geheiligd, deze vuile woorden zijn de wet, we moeten ons niet houden

Maar gebeurtenissen bewijzen dat we het bij het verkeerde eind hebben vanwege ondoordachte opofferingen

We hebben onze kans twee keer verspeeld

Maar de traagheid van mannen werd hun vloek

Terwijl ze vochten voor trots en land

Geen enkele ziel is gered

Een pikzwarte demonstratie

Resoneert door de eeuwen heen:

Het diepste tijdperk van verraad

Onze verwanten verdelen zich tussen de heiligen die God horen roepen

En degenen die om waarheid vragen om de hele mensheid wakker te schudden

Om zijn geest wakker te maken, om de lijn te doorbreken

Een lijn van traagheid die zo oud is dat hij eeuwenlang meegaat

Verwennerij is niet ongevaarlijk voor ons, voor jou, voor hen:

Voor degenen die nog moeten komen

Het is tijd voor licht om zijn plaats in te nemen en helder te schijnen

Geen bedrog zal de onthulling ontvluchten

In onenigheid zullen we onze dageraad zien

Met sluwheid en bewustzijn zullen we onze pas leiden

De stap naar alles wat waarheid is gedurende ons hele leven

Onze redenering uitbuiten

We zullen op deze bijgelovige plaag jagen

De val van doodlopende wegen zal komen als aardbevingen toeslaan:

Plotseling, arrogant en verschrikkelijk

Geschokt door de botsing, zal de mensheid berouw tonen voor zijn verraad, zijn morbide daden,

zijn wrok

Allemaal gericht op zichzelf

Wij zijn van de makers van ons pad

Wij zijn de consistente vlag voor ons nageslacht

We laten onze aderen leeglopen

We vrezen de komst van de dood

We begrijpen het niet

We slikken vuil en zand in

Maar we vinden het erg, we vinden het erg

Hoe beter te leven

Harmonie bereiken

Betere verwanten zijn?

We vinden het erg