Le premier jour - La Blanche

Tout seul à la fenêtre

Je ne fais que guetter

Sur la ville douillette

La pluie s’est obstinée

La chambre où nous vivions

A l’air abasourdi

Tout a l’air sale et con

Depuis que tu es partie

Le téléphone

Ne sonne toujours pas

Et je soupçonne

Que tu ne reviendras pas

Comment est-il possible

D'être si peu de chose

De n'être plus qu’un vide

Que plus rien ne repose?

Comment ne plus t’attendre

Étouffer ton absence

Dissoudre cette chambre

Où hurle le silence?

L’armoire à pharmacie

Me chante une berceuse

Qui parle de whisky

D’amour et de faucheuse

Et dans un champ de blé

Bleu, où le vent frissonne

Je vais le cœur léger

Où je n’attends personne

Le téléphone

Ne sonne toujours pas

Et je soupçonne

Que tu ne reviendras…

Helemaal alleen aan het raam

Ik kijk alleen maar

Op het gezellige stadje

De regen hield aan

De kamer waar we woonden

Ziet er verbijsterd uit

Alles ziet er vies en stom uit

Sinds je vertrok

De telefoon

belt nog steeds niet

En ik vermoed

Dat je niet meer terugkomt

Hoe is het mogelijk

Zo klein zijn

Om niets meer te zijn dan een leegte

Dat niets rust?

Hoe te stoppen met op je te wachten

Smoor je afwezigheid

Los deze kamer op

Waar huilt de stilte?

Het medicijnkastje

Zing een slaapliedje voor me

Wie heeft het over whisky

Van liefde en oogster

En in een tarweveld

Blauw, waar de wind rilt

Ik ga met een licht hart

waar ik op niemand wacht

De telefoon

belt nog steeds niet

En ik vermoed

Dat je niet meer terugkomt...