Moje Bieszczady - KSU

Góry aż do nieba

I zieleni krzyk

Polna droga pośród kwiatów

I złamany krzyż

Strumień skryty w mroku

I zdziczały sad

Stara cerkiew pod modrzewiem

I pęknięty dzwon

Zarośnięty cmentarz

Na nim dzikie bzy

Ile łez i ile krzywdy ile ludzkiej krwi

Księżyc nad Otrytem

Niebo pełne gwiazd

Tańczą szare popielice

San usypia nas

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Zarośnięte olchą pola dawnych wsi

Kto je orał kto je zasiał

Nie pamięta nikt

Skrzypią martwe świerki

To drewniany płacz

Świat się kończy w Sokolikach

Dalej tylko las

Druty na granicy

Dzielą nacje dwie

Dzieli ściana nienawiści

I przeraża mnie

San jest taki płytki

Gdzie Beniowej brzeg

Dzieli ludzi

Dzieli myśli

Straszny jego gniew

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Bergen tot aan de hemel

En een schreeuw van groen

Een onverharde weg tussen bloemen

En een gebroken kruis

De stroom verborgen in het donker

En een wilde boomgaard

Een oude kerk onder een lariks

En een gebroken bel

Overwoekerde begraafplaats

Daarop, wilde seringen

Hoeveel tranen en hoeveel kwaad, hoeveel menselijk bloed?

Maan boven Otryt

De lucht is vol sterren

Grijze relmuizen dansen

San brengt ons in slaap

Dit is wat ze zijn

Dit is mijn Bieszczady-gebergte

Voormalige dorpen begroeid met elzen

Wie heeft ze geploegd, wie heeft ze gezaaid?

Niemand herinnert zich

Dode sparren kraken

Het is een houten kreet

De wereld eindigt in Sokoliki

Dan alleen het bos

Draden aan de grens

Twee naties verdelen

Het deelt een muur van haat

En het maakt me bang

San is zo ondiep

Waar is de kust van Beniowa?

Het verdeelt mensen

Deelt gedachten

Vreselijk zijn woede

Dit is wat ze zijn

Dit is mijn Bieszczady-gebergte