When Morning Never Returned - Krohm

From Towers Of Sleep, Down Coiled Steps

I slowly descend to my oneiric dungeons

Knowing that I walk to meet my shadow

And greet pure anguish, pure desecration

I reach an alcove lit by a strange moon

Where a familiar body lies on the ground

What secrets have brought me here?

(Only the breathing trees can know…)

The crystal vision shatters into reflections of frozen blood

As the knife in my hand reveals the final moment

(…in the forest, you will die…)

And the dead rejoice with glee

For the night has bestowed their coldness in me!

Van Torens Van Slaap, Neer Opgerolde Trappen

Ik daal langzaam af naar mijn oneirische kerkers

Wetende dat ik loop om mijn schaduw te ontmoeten

En begroet pure angst, pure ontheiliging

Ik bereik een nis verlicht door een vreemde maan

Waar een bekend lichaam op de grond ligt

Welke geheimen hebben me hier gebracht?

(Alleen de ademende bomen kunnen het weten...)

De kristallen visie verbrijzelt in reflecties van bevroren bloed

Terwijl het mes in mijn hand het laatste moment onthult

(...in het bos ga je dood...)

En de doden verheugen zich van vreugde

Want de nacht heeft hun kou in mij geschonken!