The Gatekeeper - KRAKE, Leif Dreugh

There is a man

He stands alone

There is a man

He stands like stone

Cruel words that make all dark tales

Written, and composed by tragedy

Truly, without flaw, all sung in wails

Sought by the revenants of dead bliss

Treasured by the poets lust for woe

Alas, each time

Sealed with eternity’s kiss

Burned deep by the touch of first frost

Withered from winters cold embrace

Reflections, echoes

Of all that once was lost

By winds that on desperation pray

From storms that churn relentlessly

Emblazoned passion now swept away

It unfurls here

Grim fates in the making

Fade and disappear

Joy wrought only for breaking

Seasons they come no more

Reasons they matter no more

Every day, same shade of grey

Never to be freed

With a thousand stones to weigh one down

The key in front of iced-shut eyes

And no where to be found

Dulled by these endless pins

To numb the pain

No kind awakening

No relief from this horrid domain

Life-song torn away, gone

Bereft by the damage done

Lain barren and cold, frigid and old

Never to be freed

Daar is een man

Hij staat alleen

Daar is een man

Hij staat als steen

Wrede woorden die alle donkere verhalen maken

Geschreven en gecomponeerd door tragedie

Echt, zonder fouten, allemaal gezongen in gejammer

Gezocht door de revenants of dead bliss

Gekoesterd door de dichters, verlangen naar wee

Helaas, elke keer

Verzegeld met de kus van de eeuwigheid

Diep verbrand door de aanraking van de eerste nachtvorst

Verdord van de koude omhelzing van de winter

Reflecties, echo's

Van alles wat ooit verloren was gegaan

Door wind die in wanhoop bidt

Van stormen die meedogenloos kolken

Verfraaid passie nu weggevaagd

Het ontvouwt zich hier

Grimmig lot in de maak

Vervagen en verdwijnen

Vreugde alleen bedoeld om te breken

Seizoenen komen ze niet meer

Redenen waarom ze er niet meer toe doen

Elke dag dezelfde grijstint

Nooit meer bevrijd worden

Met duizend stenen om er één af te wegen

De sleutel voor ijskoude ogen

En nergens te vinden

Verdoofd door deze eindeloze spelden

Om de pijn te verdoven

Geen soort van ontwaken

Geen verlichting van dit afschuwelijke domein

Levenslied verscheurd, weg

Beroofd van de aangerichte schade

Lain kaal en koud, ijskoud en oud

Nooit meer bevrijd worden