Sessiz Kadın - Koray Avcı

Şimdi sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Her defasında başa dön derim

Ama kalırım sen anlamazsan

Kirli camlardan bakarım

Güneşin aydınlığına ve kirine değil de her defasında

Temizlemediğime yanarım

Güzel kadın, sessiz kadın.

Nerelerdesin

Efendi kelimesi ben büyürken sokağımdan kaçmış

Çocukken ergenlik sivilcelerim insanların gözüne batmış

Ot yesem, bok yemiş diye milletin içinde kalmış ki

Oturmadan oturma eylemime ya oturursa diye oturanlar ayaklanmış

Sefaletten değil de sefil yaşa diye az verilmiş

Az kalan çoktan gitmiş

Çok oldum diyip şamar yiyen ben

Ha unutmadan tekrar edeyim

Güzel kadın da sen

Neden bakmazsın sen

İçimin sızladığı geceler yorgana sarılır sırılsıklam izlerim duvardan dökülen

terleri

Bazen güneş doğmadan uyuyamam

Sanki tüm kötülükler sabahına yok olurmuş gibi

Açar camı koklarım

Şehrin ortasında ıslak ormanların güzelliklerini

En azından öyle hissederim betondan kaplı çiçekleri

Kurduğum hayalleri anlatırım

Anlatır, inan diye gözlerine bakarım

İnanmazsın

Ulan hepsi gerçek olur

Sen inanmadığını bile hatırlamazsın, olsun

Zaten sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Varsın unutulsun, unutulsun da

Hatırlarsın elbet

Söylediğimiz şarkılardan, şiirlerden, anılardan, hikayelerden

Şimdi sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Als je me nu zo aankijkt

Wat weet ik van de liedjes die ik zing

Ik zeg kom elke keer terug?

Maar ik blijf als je het niet begrijpt

Ik kijk door vuile ramen

Niet tegen de helderheid en het vuil van de zon, maar elke keer weer

Ik ben gekwetst dat ik niet schoonmaak

Mooie vrouw, rustige vrouw.

Waar ben je

Het woord meester ontsnapte uit mijn straat toen ik opgroeide

Toen ik een kind was, kwamen mijn tienerpuistjes in de ogen van mensen.

Als ik gras at, zat het vast in de natie omdat het stront at.

Degenen die zitten in het geval van mijn sit-in zonder te zitten, stonden op

Er wordt weinig gegeven om ellendig te leven, niet van ellende

Weinig is al lang weg

Ik ben degene die zegt dat ik te veel ben en zwepen

Oh, laat me herhalen zonder te vergeten

mooie vrouw jij ook

Waarom kijk je niet?

De nachten dat ik pijn heb, ik knuffel de quilt, ik word doorweekt, mijn sporen vallen van de muur

zweten

Soms kan ik niet slapen voordat de zon opkomt

Alsof al het kwaad in de ochtend verdwijnt

Ik open het raam, ik ruik

De schoonheden van natte bossen midden in de stad

Zo denk ik tenminste over bloemen bedekt met beton

Ik zal je mijn dromen vertellen

Hij vertelt, ik kijk in je ogen om te geloven

je zou het niet geloven

Het komt allemaal uit

Je herinnert je niet eens dat je niet gelooft

Als je zo naar me kijkt

Wat weet ik van de liedjes die ik zing

Laat het vergeten, laat het vergeten worden

Natuurlijk herinner je je

Van de liedjes, de gedichten, de herinneringen, de verhalen die we zongen

Als je me nu zo aankijkt

Wat weet ik van de liedjes die ik zing