Vision und Tradition - KONTRAST

Wir waren 25 Jahre alt

Der Himmel über uns schon genauso lang' geteilt

Da wurde ein entschluss von ganz oben gefasst:

Ein Bau nur für uns — ein richtiger Palast

Die Kumpel arbeiteten Tag und Nacht

Damit die Stahlkonstruktion bald zum Leben erwacht

Und in dern Himmel von Berlin wuchs die Vision

Einer glcklichen und friedlichen Generation

Manche Vision wird Tradition

Steht wie ein Pfahl im Zeitenstrom

Manche Vision wird Tradition

Doch manche bleibt nur Illusion

Wir saßen in der Milchbar und tranken Kaffee

Wir höhrten Dean Reed, die Welt schien okay

Und deine Augen strahlten, denn wir fühlten die Vision

Einer glücklichen und friedlichen Generation

Doch während die Anderen tanzten und lachten

Die Träumer Vieler rundherum zum Leben erwachten

War unser Traum zu Ende, denn mit traurigem Gesicht

sah ich dich fortgeh’n — ein Wiedersehen gab es nicht

Manche Vision wird Tradition

Steht wie ein Pfahl im Zeitenstrom

Manche Vision wird Tradition

Doch manche lebt nur fort als Illusion

Der Himmel über uns ist schon lang' nicht mehr geteilt

Verloren steht der Koloss, der Wikrlichkeit enteilt

Unter der Blume aus Glas denk' ich zurück an die Vision

Einer glücklichen und friedlichen Generation

Einsam stehe ich im großen Saal

Und ich weiß ganz gewiss: Es ist das letzte Mal

Im Thermoglas spiegelt sich die neue Zeit

Doch auch die Zukunft von heute ist schon bald Vergangenheit

(Palast der Republik, Berlin, 1976 — 2006)

We waren 25 jaar oud

De lucht boven ons is al even lang verdeeld

Toen werd er van bovenaf een besluit genomen:

Een gebouw speciaal voor ons - een echt paleis

De mijnwerkers werkten dag en nacht

Zodat de staalconstructie snel tot leven komt

En in de lucht van Berlijn groeide het visioen

Een gelukkige en vredige generatie

Sommige visioenen worden traditie

Staat als een staak in de stroom van tijd

Sommige visioenen worden traditie

Maar sommige blijven slechts een illusie

We zaten in de melkbar en dronken koffie

We hoorden Dean Reed, de wereld leek in orde

En je ogen straalden omdat we het visioen voelden

Een gelukkige en vredige generatie

Maar terwijl de anderen dansten en lachten

De dromers van velen rondom kwamen tot leven

Was onze droom voorbij want met een verdrietig gezicht

Ik zag je weggaan - we hebben je nooit meer gezien

Sommige visioenen worden traditie

Staat als een staak in de stroom van tijd

Sommige visioenen worden traditie

Maar sommigen leven alleen voort als een illusie

De lucht boven ons is al lang niet meer verdeeld

Verloren is de kolos die de realiteit ontvlucht

Onder de glazen bloem denk ik terug aan het visioen

Een gelukkige en vredige generatie

Ik sta alleen in de grote zaal

En ik weet het zeker: het is de laatste keer

Het nieuwe tijdperk wordt weerspiegeld in het thermische glas

Maar ook de toekomst van vandaag zal binnenkort verleden tijd zijn

(Paleis van de Republiek, Berlijn, 1976 - 2006)