Bedford Falls - Knuckle Puck

the cracks in the street outside this house

are not the only thing that misery surrounds

i know you hate yourself

it’s the only common ground that we can depend on

and it kills me to see your face because you never deserved this

and while I’m dying at this desk, you’re dying in your head

the life you always dreamt;

I’m living it instead

all the things i thought i earned were never mine all along

you emptied every pocket to bail me out of bedford falls

and i owe you everything.

my life included.

for sacrificing happiness while i stay secluded

i sailed away from you

on a vessel that i made from all the things you gave to me

it’s keeping me afloat, but i still worry

because I’m treading in this sea of doubt in my self consciousness

and all you want is for me to be happy.

all the things i thought i earned were never mine all along

you emptied every pocket to bail me out of bedford falls

and i owe you everything.

my life included.

for sacrificing happiness while i stay secluded.

fucked and complacent

condemned to my basement

get lost in these tracks while you’re lost on that bridge where you stand.

there’s nothing but guilt left inside.

you go home and sit alone every night.

it never seemed fair to me.

i’d be nothing without you.

i’d break through the ice and i’d drown in my self-centered abyss.

and i’d never have a home without cutting down your branches.

de scheuren in de straat buiten dit huis

zijn niet het enige dat ellende omringt

ik weet dat je jezelf haat

het is de enige gemeenschappelijke basis waarop we kunnen vertrouwen

en het doodt me om je gezicht te zien, want je hebt dit nooit verdiend

en terwijl ik sterf aan dit bureau, sterf jij in je hoofd

het leven waarvan je altijd hebt gedroomd;

Ik leef het in plaats daarvan

alle dingen waarvan ik dacht dat ik ze verdiende, waren nooit van mij

je hebt elke zak leeggemaakt om me te redden van de val van Bedford

en ik ben je alles schuldig.

inclusief mijn leven.

voor het opofferen van geluk terwijl ik afgezonderd blijf

ik zeilde van je weg

op een vaartuig dat ik heb gemaakt van alle dingen die je me hebt gegeven

het houdt me overeind, maar ik maak me nog steeds zorgen

omdat ik deze zee van twijfel betreed in mijn zelfbewustzijn

en alles wat je wilt is dat ik gelukkig ben.

alle dingen waarvan ik dacht dat ik ze verdiende, waren nooit van mij

je hebt elke zak leeggemaakt om me te redden van de val van Bedford

en ik ben je alles schuldig.

inclusief mijn leven.

voor het opofferen van geluk terwijl ik afgezonderd blijf.

geneukt en zelfgenoegzaam

veroordeeld tot mijn kelder

verdwaal in deze sporen terwijl je verdwaald bent op die brug waar je staat.

er is niets dan schuldgevoel van binnen.

je gaat naar huis en zit elke avond alleen.

het leek me nooit eerlijk.

ik zou niets zijn zonder jou.

ik zou door het ijs breken en ik zou verdrinken in mijn egocentrische afgrond.

en ik zou nooit een huis hebben zonder je takken om te hakken.