Klaustrophony - Klaus Schulze

Last night I lay sleeping

upon the crystal darkened night

And in my dreams I was awoken

I wasnt' once lacking my sight

.. .the eve is over now

a few drops dropping in sunlight

like a shimmering diamond

t’was a burning crystal to a darkened night

I wasn’t looking

by words spoken

beware this sunlight

they said

ask me but one question

coming from a long bearded man

dressed in white.

Now my thinking

hence in thought

I look deep inside of my life

and in gravity

of motion

these were the words I took upon

I truly, I truly speak fond

I said tell me who or why is this man

what is this thing that they call love

and he who was gone

as fast as he had come

to the place in which he gave all

I woke a second time in my dreams

t’was the answer to the small question

walking yon on mountain slopes

He and I, the bearded man

stopping short, I realized to where he’s taken me

to any (??) pool of well- lit water

on the bottom was water ebbed

and the spring of life

was no longer

pushing rushing burned with life

now endlessly upon this power

do they stand

and why bearded man laughed and

laughed and laughed

and the laughter turned to thunder

comes the rain down

sunlight sparkle in the web

spoke of words and of thirst

the water is clear

as a bell

of wise man

he think it wise

said to my question

this was the only answers that are clear

and bearded man

comes the one gong

minute gone

travel on through the door in my dreams

and the ball and chain

never ever it remained

for being in white man

short life in the dark

to where he’s keeping bad dreams

to be liken to the sunlight

he took them with scorn

the stars followed starlit nights

one round circle

to be divided by the hand of man

we are created while once perfected

Drink it all

plain simple

you will n’er

you will n’er

fall in chains

Vannacht lag ik te slapen

op de kristal verduisterde nacht

En in mijn dromen werd ik gewekt

Ik was niet een keer slechtziend

.. .de vooravond is nu voorbij

een paar druppels vallen in het zonlicht

als een glinsterende diamant

het was een brandend kristal voor een donkere nacht

Ik was niet aan het kijken

door gesproken woorden

pas op voor dit zonlicht

ze zeiden

stel me maar één vraag

afkomstig van een man met een lange baard

in het wit gekleed.

Nu mijn gedachten

vandaar in gedachten

Ik kijk diep in mijn leven

en in de zwaartekracht

van beweging

dit waren de woorden die ik op me nam

Ik echt, ik spreek echt liefde

Ik zei vertel me wie of waarom deze man is

wat is dat wat ze liefde noemen?

en hij die weg was

zo snel als hij was gekomen

naar de plaats waar hij alles gaf

Ik werd voor de tweede keer wakker in mijn dromen

t'was het antwoord op de kleine vraag

lopen op berghellingen

Hij en ik, de man met de baard

Toen ik stopte, realiseerde ik me waar hij me naartoe heeft gebracht

naar elke (??) poel met goed verlicht water

op de bodem ebde water weg

en de lente van het leven

was niet langer

duwen haasten verbrand met leven

nu eindeloos op deze kracht

staan ​​ze?

en waarom een ​​bebaarde man lachte en

lachte en lachte

en het gelach veranderde in donder

komt de regen naar beneden

zonlicht schittert op het web

sprak van woorden en van dorst

het water is helder

als een bel

van wijze man

hij denkt dat het verstandig is

zei op mijn vraag

dit waren de enige antwoorden die duidelijk waren

en bebaarde man

komt de ene gong

minuut voorbij

reis verder door de deur in mijn dromen

en de bal en ketting

het is nooit gebleven

voor het zijn in een blanke man

kort leven in het donker

naar waar hij nare dromen bewaart

lijken op het zonlicht

hij nam ze met minachting aan

de sterren volgden sterrenverlichte nachten

een ronde cirkel

om te worden gedeeld door de hand van de mens

we zijn gemaakt terwijl we eenmaal geperfectioneerd zijn

Alles opdrinken

gewoon simpel

je zult niet

je zult niet

in kettingen vallen