Third Day of February - Kiran Leonard

The river holds its peace

Its sandbags and skeletons

To pull them from the deep

Enmeshes with the benchmarks of our lives

It tries to know about that

We say what we will

The net vibrates and we catch it still

You take me as you are

Like a stone, rising

I don’t want to talk about «Hey, sweet cheeks

Catch you if I can»

Sieves to a pond

The riddle of our trust and romance is long

It’s a runaway

It’s a vague simulation

It’s the space where your hand’s been

Fixed to a pulse

A facsimile of wants of a tongue

In song

De rivier houdt zijn rust

Zijn zandzakken en skeletten

Om ze uit de diepte te halen

Sluit aan bij de maatstaven van ons leven

Het probeert dat te weten

We zeggen wat we willen

Het net trilt en we vangen het nog steeds

Je neemt me zoals je bent

Als een steen, rijzend

Ik wil niet praten over "Hé, lieve wangetjes"

Vang je als ik kan»

Zeven naar een vijver

Het raadsel van ons vertrouwen en onze romantiek is lang

Het is een wegloper

Het is een vage simulatie

Het is de ruimte waar je hand is geweest

Vastgezet op een puls

Een facsimile van de wensen van een tong

In nummer