Omma - King of Asgard

The mountain crown, the mountain spirit farthest North

She is bound in the guise of a Horned Owl

Wife of the One eyed Åme

The queen of mist in the shadows dance

Rises high above the fertile plain

Of past of present, of memory and of man

She’s lurking the corner of dawn

Ancient, ever being, never ceasing

Of seven oak forests grown, of seven rotted down

Still proud she stand

Shape and torn, as dew was gone

A monument, a bewitching hand

Bound sacrifice, great eternal youth

In stillness withdrawn, dreamless for evermore

Arose as she’s drawn

A gateway to where our worlds meet and manifest

A portal to where our worlds collide

Omma… Omma… Omma… Omma…

Omma… Omma… Omma… Omma…

Across the meadows, a veil of mist

As above the dangerous waters

She’s wandering, cold and clear

Reaches out and embrace in despair and disgrace

As the tears of Wetur come

Crushing tear, ruin down

The steep, red wall, the lair of the mountain

King Shiver, beware…

And so they went the mountain seven times around

Thus destiny be told, their fate be carued

Omma… Omma… Omma… Omma…

Omma… Omma… Omma… Omma…

A gateway to where our worlds meet and manifest

A portal to where our worlds collide

De bergkroon, de berggeest in het uiterste noorden

Ze is gebonden in de gedaante van een gehoornde uil

Vrouw van de Eenogige me

De koningin van de mist in de schaduw danst

Stijgt hoog boven de vruchtbare vlakte uit

Van het verleden van het heden, van het geheugen en van de mens

Ze ligt op de loer in de hoek van de dageraad

Oud, altijd bestaand, nooit ophoudend

Van zeven eikenbossen gegroeid, van zeven verrot

Ze staat nog steeds trots

Vorm en gescheurd, als dauw was verdwenen

Een monument, een betoverende hand

Gebonden offer, grote eeuwige jeugd

In stilte teruggetrokken, voor altijd droomloos

Stond op toen ze werd getekend

Een toegangspoort tot waar onze werelden elkaar ontmoeten en manifesteren

Een portaal naar waar onze werelden samenkomen

Omma... Omma... Omma... Omma...

Omma... Omma... Omma... Omma...

Over de weilanden, een sluier van mist

Als boven de gevaarlijke wateren

Ze dwaalt, koud en helder

Reikt uit en omhelst in wanhoop en schande

Als de tranen van Wetur komen

Verpletterende traan, ruïneren

De steile, rode muur, het hol van de berg

Koning Shiver, pas op...

En dus gingen ze zeven keer de berg op

Dus het lot wordt verteld, hun lot wordt bepaald

Omma... Omma... Omma... Omma...

Omma... Omma... Omma... Omma...

Een toegangspoort tot waar onze werelden elkaar ontmoeten en manifesteren

Een portaal naar waar onze werelden samenkomen