So Cold - Khonsu

For too long I was lost

In your dark and narrow maze

Entangled by your games

And deceitful, quaint displays

Caught in your disillusions

With no means to break away

Your cold, suppressing fortress

Was a place for slow decay

Your hateful, controlling conduct

And poisonous, fierce regime

Made me coil in desperation

While I choked my frantic scream

With destructive determination

And a callous, imposing mind

You tried to claim authority

And have my world redefined

I call no man master

I am no man’s slave

I refuse to let you

Delineate my way

Your powers are obsolete

Your reign is complete

I’ve awoken luminous

From my dazed and cloudy sleep

I call no man master

I am no man’s slave

Time has come for me

To bring you to your grave

But this cold internal void

And my contemptuous nature

Reminds me that your hate

Will always be with me

And so I turn to gaze

Into that somber place

It reminds me of the days

That I can never erase

Caught in my disillusions

With no means to break away

This cold and forsaken fortress

Is a place for slow decay

My hateful, controlling conduct

And poisonous, fierce regime

Makes you coil in desperation

While you choke your frantic scream

And so I turn to gaze

Into that somber place

It reminds me of the days

That I can never erase

Never escape

I can never erase

Ik was te lang verdwaald

In je donkere en smalle doolhof

Verstrikt in je games

En bedrieglijke, schilderachtige displays

Gevangen in je desillusies

Zonder middelen om te ontsnappen

Je koude, onderdrukkende fort

Was een plaats voor langzaam verval

Je haatdragende, controlerende gedrag

En giftig, woest regime

Maakte me tot wanhoop kronkelen

Terwijl ik mijn uitzinnige schreeuw verstikte

Met destructieve vastberadenheid

En een hardvochtige, imposante geest

Je hebt geprobeerd om autoriteit te claimen

En laat mijn wereld opnieuw definiëren

Ik noem niemand meester

Ik ben niemands slaaf

Ik weiger je toe te laten

Bepaal mijn weg

Je krachten zijn verouderd

Je heerschappij is voltooid

Ik ben lichtgevend wakker geworden

Van mijn versufte en bewolkte slaap

Ik noem niemand meester

Ik ben niemands slaaf

Het is tijd voor mij

Om je naar je graf te brengen

Maar deze koude innerlijke leegte

En mijn minachtende karakter

Doet me eraan denken dat je haat

Zal altijd bij me zijn

En dus wend ik me tot staren

Naar die sombere plaats

Het doet me denken aan de dagen

Die ik nooit kan wissen

Gevangen in mijn desillusies

Zonder middelen om te ontsnappen

Dit koude en verlaten fort

Is een plaats voor langzaam verval

Mijn hatelijke, controlerende gedrag

En giftig, woest regime

Doet je in wanhoop kronkelen

Terwijl je je uitzinnige schreeuw verslikt

En dus wend ik me tot staren

Naar die sombere plaats

Het doet me denken aan de dagen

Die ik nooit kan wissen

Ontsnap nooit

Ik kan nooit wissen