Shadow Boxing - Kevin Krauter

That lady in the sky is a full moon singing white

Tall shadow steps to cast while I’m walking round the whole night

Won’t be to scared to fall, yeah I’ll probably just float

You know that cold light’s just a reflection of the sun glow

There’s something calling out in the breeze where I do run

I’ll exit that vignette and I’ll step into a new one

One moment there then and suddenly I’m carried off, the breeze is gone

My morning star broke up

I’m shadowboxing angel dust

Float my glory cloud back to the sky

And I cry, «there is a place for us»

But waking up this seems undone

And leaves me alone and wondering why

She’s looking through the glass at a white face passing by

This memories got hands that I’ll kiss until the sun shines

My shadow grows and then disappears into the night

Want to surround myself want to feel it like the last time

There’s something calling out and it finally came through

Last night that dream I had reoccurs as they are known to

What I thought was is not what is it’s just a face that I once knew

My morning star broke up

I’m shadowboxing angle dust

Float my glory cloud back to the sky

And I cry, «there is a place for us»

But waking up this seems undone

And leaves me alone and wondering why

Die dame in de lucht is een volle maan die wit zingt

Hoge schaduwstappen om te werpen terwijl ik de hele nacht rondloop

Zal niet bang zijn om te vallen, ja ik zal waarschijnlijk gewoon zweven

Je weet dat koud licht slechts een weerspiegeling is van de gloed van de zon

Er roept iets in de wind waar ik wel ren

Ik verlaat dat vignet en stap in een nieuwe

Het ene moment daar en plotseling word ik meegesleept, de wind is weg

Mijn ochtendster is kapot gegaan

Ik ben angel dust aan het schaduwboksen

Drijf mijn glorieuze wolk terug naar de lucht

En ik roep, "er is een plaats voor ons"

Maar bij het wakker worden lijkt dit ongedaan gemaakt

En laat me met rust en vraagt ​​me af waarom

Ze kijkt door het glas naar een wit gezicht dat voorbij komt

Deze herinneringen hebben handen die ik zal kussen tot de zon schijnt

Mijn schaduw groeit en verdwijnt dan in de nacht

Ik wil mezelf omringen wil het voelen als de laatste keer

Er roept iets en het is eindelijk doorgekomen

Vannacht kwam die droom die ik had opnieuw voor zoals ze bekend zijn

Wat ik dacht was, is niet wat is, het is gewoon een gezicht dat ik ooit kende

Mijn ochtendster is kapot gegaan

Ik ben schaduwbokshoek stof

Drijf mijn glorieuze wolk terug naar de lucht

En ik roep, "er is een plaats voor ons"

Maar bij het wakker worden lijkt dit ongedaan gemaakt

En laat me met rust en vraagt ​​me af waarom