Chienne de vie - Kent

Je me suis cassé un matin,

Des fourmis au fond des chaussures,

Mon destin dans un sac à dos

Pour lui faire prendre un peu d’air pur.

J’ai dit au-revoir à mon voisin

Qui, lui, ménageait'sa monture,

Investissant en idéaux

Qui finissaient au vide-ordures,

Et, d’un anémique salaire

Nourri au sein de mes rêveries,

J’ai fait un genre de montgolfière

Gonflée au vent de mes envies

Qui m’a fait’sauter les frontières

Et qui m’a fait’sauter la dalle

Et m’a rendu riche

Même si j’ai pas trouvé l’Graal.

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

J’suis parti visiter des terres

Pas seulement virginales, aussi

Professionnelles en la matière

D’en faire voir de toutes les couleurs.

J’ai usé des tas de paires de pompes

Au bitume de tas de pays

Sans pour autant que ne s’estompe

Ma fringale d’aller voir ailleurs.

Enfouir mes yeux dans les nuages,

Dans les cavernes de Cromagnon,

Au sommet du dernier étage

Ou dans la cave qu’est tout au fond,

Rencontrer d’autres personnages,

Des Saints Pères et des têtes de con,

Se dire, qu’on soit méchants ou sages:

On est tous bons (…Pour la casserole).

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

J’suis parti visiter les femmes,

Ces centrales anatomiques,

Encaisser leurs coups de foudre,

Tester mon pylône électrique.

J’ai parcouru à rendre l'âme

Leurs étendues psychédéliques

Sans arriver à me résoudre

À faire un choix antinomique.

Parfois mes amours me concassent

La tête et les virilités

A coups de pilons à menaces

Dans l’mortier d’mon intimité

Mais même si, maintenant, c’est sous vide

Qu’il faut s’aimer sans que ça coûte,

Mon cœur n’a pas pris une ride:

Je les aime toutes !

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

J’aurais pu visiter les sphères

Anesthésiantes du pavot

Ou de ses consœurs naturelles

Ou de ses confrères de labo

Mais j'étais déjà tête-en-l'air,

À peine sorti du berceau.

Aucune raison de faire appel

À de douteux trempolinos

Et puis l’industrie anonyme

Du septième ciel, du sixième sens

Qui fait son beurre dans les abîmes

Où plongent les largués de l’errance,

Cette industrie, je la maudis

Comme l’entreprise de blanchissage

Qui planque ses coffres bien remplis

Dans les alpages.

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

Chienne de vie, jamais j’t’en veux, plus je vis et plus j’en veux.

Ik ging kapot op een ochtend,

Mieren in de onderkant van schoenen,

Mijn lot in een rugzak

Om hem wat frisse lucht te geven.

Ik nam afscheid van mijn buurman

Wie, hij, spaarde zijn rijdier,

Investeren in idealen

Dat belandde in de vuilstortkoker,

En, van een bloedarm salaris

Gevoed in mijn dagdromen,

Ik heb een soort luchtballon gemaakt

Opgeblazen in de wind van mijn verlangens

Die me over de grenzen liet springen

En wie liet me over de plaat springen

En maakte me rijk

Zelfs als ik de Graal niet heb gevonden.

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

Ik ging landen bezoeken

Niet alleen virginaaltjes

Professionals in het veld

Om alle kleuren te laten zien.

Ik heb veel paar pumps versleten

Op het bitumen van hopen landen

Zonder te vervagen

Mijn verlangen om ergens anders te kijken.

Begraaf mijn ogen in de wolken,

In de grotten van Cromagnon,

Boven op de bovenste verdieping

Of in de grot aan het einde,

Ontmoet andere personages

Heilige Vaders en idiote hoofden,

Zeg tegen jezelf, of je nu slecht of wijs bent:

We zijn allemaal goed (... Voor de pot).

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

Ik ging op bezoek bij de vrouwen,

Deze anatomische centra,

Neem hun bliksemschichten,

Test mijn hoogspanningsmast.

Ik reisde om de geest te geven

Hun psychedelische uitgestrektheid

Zonder dat ik het zelf kan oplossen

Een tegenstrijdige keuze maken.

Soms verpletteren mijn liefdes me

Het hoofd en de mannelijkheid

Met dreigende stampers

In de vijzel van mijn privacy

Maar zelfs als het nu onder vacuüm staat

Dat het nodig is om van elkaar te houden zonder dat het iets kost,

Mijn hart is niet ouder geworden:

Ik hou van ze allemaal!

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

Ik had de sferen kunnen bezoeken

poppy verdoving

Of zijn natuurlijke zussen

Of zijn labcollega's

Maar ik was al ondersteboven,

Net uit de wieg.

Geen reden om in beroep te gaan

Naar twijfelachtige trampolines

En dan de anonieme industrie

Vanuit de zevende hemel, vanuit het zesde zintuig

Wie maakt zijn boter in de afgrond

Waar de schipbreukelingen van zwerven duiken,

Deze industrie, ik vervloek het

Zoals de wasserij

Die zijn goed gevulde schatkist verbergt

In de weilanden.

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.

vrouwelijke hond van het leven, ik neem het je nooit kwalijk, hoe meer ik leef, hoe meer ik wil.