The Stranger - Kenny Rogers

Stranger I know where you’ll find her

Down the road from here about a mile and a quarter.

You’ll know the place by a shackey barn

That stands in the field by a run-down farm

By a pond, filled up with stagnant water.

Then you’ll see a shack nearby, you’ll ask yourself

I wonder why it looks so cold, and lifeless all around.

Chimney rocks are fallin' out, it looks as though

The fire’s gone out and the biggest part

Of the house is rotted down.

Though Stranger, I ain’t seen her lately.

She don’t come around here like she used to.

You’ve got her pictured in your mind,

Pretty, gentle, sweet and kind,

You’ve practiced every word you’re gonna say.

You’ll call her name, but she won’t hear you,

She’s in the graveyard near you.

She died ten years ago, last May.

There was a man she talked about,

A man she had to live without.

Years ago, he just turned and left one day.

He left her with an unborn child,

And a love for him that never died,

And an aching heart,

That sent her to an early grave.

Yes, Stranger I know who you are,

I recognized you from afar,

But you ain’t never seen me,

Not one time.

Yes, I know that you’re my dad,

From pictures that my Momma had.

And it was me and Momma that you left behind.

Stranger, you will find her there,

In a peaceful sleep on yonder hill.

Where we once walked, as I do still…

To pick her flowers from the field.

Momma don’t need you anymore,

And I don’t need you like before,

You can go on back to where you went before…

You’re just a stranger.

Vreemdeling, ik weet waar je haar kunt vinden

Ongeveer anderhalve kilometer verderop.

Je kent de plaats door een shackey-schuur

Dat staat in het veld bij een vervallen boerderij

Bij een vijver, gevuld met stilstaand water.

Dan zie je een hut in de buurt, zul je jezelf afvragen

Ik vraag me af waarom het er overal zo koud en levenloos uitziet.

Schoorsteenrotsen vallen eruit, het lijkt erop dat

Het vuur is gedoofd en het grootste deel

Van het huis is verrot.

Hoewel Stranger, heb ik haar de laatste tijd niet meer gezien.

Ze komt hier niet meer zoals vroeger.

Je hebt haar op de foto in je gedachten,

Mooi, zacht, lief en aardig,

Je hebt elk woord geoefend dat je gaat zeggen.

Je zult haar naam roepen, maar ze zal je niet horen,

Ze is op het kerkhof bij jou in de buurt.

Ze stierf tien jaar geleden, afgelopen mei.

Er was een man over wie ze sprak,

Een man zonder wie ze moest leven.

Jaren geleden draaide hij zich om en vertrok op een dag.

Hij liet haar achter met een ongeboren kind,

En een liefde voor hem die nooit stierf,

En een pijnlijk hart,

Dat stuurde haar naar een vroeg graf.

Ja, vreemdeling, ik weet wie je bent,

Ik herkende je al van verre,

Maar je hebt me nog nooit gezien,

Niet één keer.

Ja, ik weet dat je mijn vader bent,

Van foto's die mijn moeder had.

En het waren mij en mama die je achterliet.

Vreemdeling, je zult haar daar vinden,

In een vredige slaap op gindse heuvel.

Waar we ooit liepen, zoals ik nog steeds doe...

Om haar bloemen van het veld te plukken.

Mama heeft je niet meer nodig,

En ik heb je niet nodig zoals voorheen,

Je kunt teruggaan naar waar je eerder ging...

Je bent gewoon een vreemdeling.