Prairie Wedding - Kenny Rogers

We only knew each other by letter,

When I met her over the train,

When the smoke cleared and the dust was still,

She was standing there speaking my name.

I guarantee she looked like an angel,

I couldn’t think of what I should say,

But when Adam saw Eve in the garden,

I believe he felt the selfsame way.

I handed her up on the wagon,

And I loaded up her trunk behind,

She was sitting up there with the gold in her hair,

I tried to get a hope on my mind.

You think that you could love me, Mary?,

You think we got a chance of a life,

Do you think that you could love me, Mary?

Now you are to be my wife.

We finally headed out of the station,

And drove up my home trail,

And when we came to the farm she laid a hand on my arm,

I thought my resolution would fail.

Now froze as she stepped thru the doorway,

And I stood there as still as could be,

I said: 'I know, it ain’t much it needs a woman’s touch,

Perhaps she turned around and looked at me.'

Do you think that you could love me, Mary?,

You think we got a chance of a life,

Do you think that you could love me, Mary?

Now you are to be my wife.

We had a prairie wedding,

There was a preacher and a neighbor or two,

I gave my golden thing, a gold wedding ring,

And the both of us said 'I do.'

Now when the sun is going down in the prairie,

And the golden hair is a flame,

I say 'do you really love me, Mary?'

I hold her and I whisper her name.

Do you think that you could love me, Mary?,

You think we got a chance of a life,

Do you think that you could love me, Mary?

Now you are to be my wife…

We kenden elkaar alleen per brief,

Toen ik haar in de trein ontmoette,

Toen de rook optrok en het stof stil was,

Ze stond daar en sprak mijn naam.

Ik garandeer dat ze eruitzag als een engel,

Ik kon niet bedenken wat ik moest zeggen,

Maar toen Adam Eva in de tuin zag,

Ik geloof dat hij hetzelfde voelde.

Ik gaf haar op de wagen,

En ik laadde haar koffer achter,

Ze zat daar met het goud in haar haar,

Ik probeerde hoop in mijn hoofd te krijgen.

Denk je dat je van me zou kunnen houden, Mary?

Je denkt dat we een kans op een leven hebben,

Denk je dat je van me zou kunnen houden, Mary?

Nu word je mijn vrouw.

We verlieten het station eindelijk,

En reed mijn thuispad op,

En toen we bij de boerderij kwamen, legde ze een hand op mijn arm,

Ik dacht dat mijn oplossing zou mislukken.

Bevroor nu toen ze door de deuropening stapte,

En ik stond daar zo stil mogelijk,

Ik zei: 'Ik weet het, het is niet veel, het heeft de aanraking van een vrouw nodig,

Misschien draaide ze zich om en keek naar mij.'

Denk je dat je van me zou kunnen houden, Mary?

Je denkt dat we een kans op een leven hebben,

Denk je dat je van me zou kunnen houden, Mary?

Nu word je mijn vrouw.

We hadden een prairiehuwelijk,

Er was een prediker en een buurman of twee,

Ik gaf mijn gouden ding, een gouden trouwring,

En we zeiden allebei: 'Ja.'

Als de zon nu ondergaat in de prairie,

En het gouden haar is een vlam,

Ik zeg 'houd je echt van me, Mary?'

Ik houd haar vast en fluister haar naam.

Denk je dat je van me zou kunnen houden, Mary?

Je denkt dat we een kans op een leven hebben,

Denk je dat je van me zou kunnen houden, Mary?

Nu word je mijn vrouw...