Fortune - Ken Hensley

Although now it seems like never

When we were even less together

I appeared to have my back to the wall

And the way things were going

There was no way of knowing

If I was having any luck at all

Silently, suddenly, standing before me

And old man awaiting his death

Part of me cried out

But none turned to hide

For no curses distorted his breath

It was then I took to thinking

And my hands took to writing

And my dreams came in answer to the call

Waiting in wonder my thoughts ran like thundr

Could it be I’ve been wasting my mind

I grew sort of cold

As th vision unfolded

Bursting the shackles of time

So I gathered what I had

I took a look at that was going down

And it made me kind of sad

Seeing all the circles crawling slowly round

And the stars sang in harmony

It was so perfect that it laid me down

And the rain clouds were tossed away

Seemed like the world was lost and I would drown

In its sound

Somewhere along the way I don’t know where

I had really believed I was poor

Looking, not seeing, the point of my being

When all of my fortune is sure

Hoewel het nu lijkt alsof nooit

Toen we nog minder samen waren

Ik leek met mijn rug tegen de muur te staan

En hoe het ging

Er was geen manier om het te weten

Als ik enig geluk had

Stil, plotseling, staande voor mij

En oude man in afwachting van zijn dood

Een deel van mij schreeuwde het uit

Maar niemand wendde zich tot verbergen

Voor geen vloeken vervormde zijn adem

Het was toen dat ik begon na te denken

En mijn handen begonnen te schrijven

En mijn dromen kwamen als antwoord op de oproep

Wachtend in verwondering renden mijn gedachten als donder

Kan het zijn dat ik mijn geest heb verspild?

Ik kreeg het een beetje koud

Naarmate het visioen zich ontvouwde

De boeien van de tijd breken

Dus ik verzamelde wat ik had

Ik heb gekeken naar dat naar beneden ging

En het maakte me een beetje verdrietig

Alle cirkels langzaam rond zien kruipen

En de sterren zongen in harmonie

Het was zo perfect dat het me neerlegde

En de regenwolken werden weggegooid

Het leek alsof de wereld verloren was en ik zou verdrinken

In zijn geluid

Ergens onderweg Ik weet niet waar

Ik had echt geloofd dat ik arm was

Kijken, niet zien, het punt van mijn wezen

Wanneer al mijn geluk zeker is